Verdienstelijke middenmoter

Brian Howley, die zich tegenwoordig uitgeeft als meneer Silver, heeft een geheim museum, waarvoor hij afwijkende botten en skeletten verzamelt. Zijn vader startte er mee en Brian zet het voort. Hij zoekt een opvolger en meent deze gevonden te hebben in Saul Anguish. Saul is een kwetsbare en makkelijk beïnvloedbare jongen die geen vader meer heeft en meer dan genoeg heeft van de capriolen van zijn moeder die altijd dronken is. Ondertussen houdt Howley het jonge meisje Clara nog gegijzeld. Rechercheur Etta Fitzroy onderzoekt de zaak.

Na ‘De verzamelaar’ is ‘De opvolger’ het tweede deel in de ‘Bottenverzamelaar-serie’ van Fiona Cummins. Hoewel de delen los van elkaar te lezen zijn, is het raadzaam de delen wel na elkaar te lezen. Zo zijn er veel personages die niet echt geïntroduceerd worden, maar al wel in het eerste deel aan bod kwamen. Het maakt het boek daarom in het begin moeilijk te lezen en de karakters en gebeurtenissen lastig te plaatsen.

Gespeend van emoties
De geschiedenis van enkele personages, zoals Saul en Brian worden prima uitgewerkt, maar de overige personages blijven aan de oppervlakte in het verhaal. Sowieso blijven de karakters gespeend van voelbare emoties. Zo is er Jakey die in de loop van het boek op het punt staat een heldendaad te verrichten, maar nergens blijkt dat hij last heeft van zenuwen en spanningen.

Het is lastig jezelf te vereenzelvigen met welk personage dan ook, iets wat vaak bijdraagt aan het tot leven laten komen van een personage in de fantasie van de lezer. De belangrijkste karakters zijn namelijk hele jonge kinderen, een altijd dronken moeder, een rechercheur die een bescheiden rol speelt, een psychopaat, slechte vaders, etc. Zelfs Saul, die goede dingen doet, heeft een donker verleden.

Niet beeldend
Cummins noemt de gebeurtenissen, maar beschrijft ze niet beeldend. Dit kan door sommigen als een gemis worden ervaren, maar hoewel de gebeurtenissen in het boek gruwelijk te noemen zijn, is daardoor een sterke maag tijdens het lezen niet per se nodig.

Spanningsopbouw
Cummins neemt in het verhaal regelmatig een loopje met wat realistisch kan zijn. De vijfjarige Clara bijvoorbeeld denkt en redeneert als een volwassene wanneer het gaat over haar ontvoering en mogelijke bevrijding. Hetzelfde geldt voor de belevenissen van Jakey en Saul naar het einde van het verhaal toe. Het maakt‘De opvolger’ minder geloofwaardig, maar doet niets af aan de spanning van het verhaal. Het is goed opgebouwd, de gebeurtenissen volgen elkaar steeds sneller op en worden steeds zenuwslopender. Dit weet Cummins stilistisch goed te bereiken door de steeds kortere hoofdstukken en snellere perspectiefwisselingen naarmate de ontknoping volgt.

Conclusie
Al met al is ‘De opvolger’ een erg spannend verhaal met een originele insteek en een prima spanningsopbouw, maar daar staat tegenover dat de karakters helaas aan de oppervlakte blijven en dat niet echt beeldend wordt verteld. De slotsom kan niet anders luiden dan dat ‘De opvolger’ een verdienstelijke middenmoter is.