Interessante wetenschappelijke rampenthriller

Paul Johns is bioloog en slachtoffer van een aanslag in het amazonewoud. Wanneer hij na een tijdje weer opduikt, blijkt hij intelligenter dan voorheen. Hij blijkt te zijn besmet met een schimmel, die zich in zijn brein heeft genesteld. Zijn broer Neil wordt tot zijn grote blijdschap aangenomen bij de NSA, de amerikaanse geheime dienst. Hij treedt daarmee in de voetsporen van hun vader, die aan het dementeren is. Neil kraakt codes en komt er zo achter wat het doel van de schimmels is: vernietiging van de mensheid om zo de aarde te redden.

Mix van genres
In ‘De plaag’ komt een aantal genres samen. Het is een spannende thriller, een rampenverhaal en ook science fiction ontbreekt niet. Deze mix maakt het verhaal origineel, iets nieuws onder de zon tussen de vele dertien-in-een-dozijnthrillers. Ook de insteek dat een schimmel, een levend wezen tussen plant, dier en mens, de mensheid wil vernietigen om de wereld te redden van haar grootste vervuiler, de mens, is origineel gekozen.

Synchroon
Het boek staat vol met wetenschappelijke termen en vakjargon, maar leest desondanks toch erg vlot. Walton neemt de tijd om het verhaal te vertellen. Het verhaal komt langzaam op gang, met de beschrijving van de personages en hun omgeving. Er heerst een zekere rust in het verhaal en de manier van vertellen. Maar zodra blijkt dat de mensheid aan de vooravond van een ramp staat en de bedreiging door de schimmels erg groot is, komt er steeds meer vaart in het verhaal en lijkt ook de vertelstijl van Walton te versnellen. De snelheid waarmee de gebeurtenissen zich opvolgen loopt dus synchroon met de wijze van vertellen door Walton. Het wordt een race tegen de klok, maar gelukkig raffelt Walton zijn verhaal niet af, maar hij weet met aardige plottwists het verhaal mooi af te ronden.

Voldoende
De karakters van Paul en Neil worden voldoende uitgewerkt, het karakter van hun dementerende vader komt aardig uit de verf. Opmerkelijk is dat het eerste hoofdstuk door Paul verteld wordt, en alle verdere hoofdstukken door Neil. Het zijn geen hoogwaardig uitgewerkte karakters, maar voldoende om ze een goede plaats in het verhaal te geven. Het zijn in ieder geval geen doorsneekarakters, ook de beschreven flirts blijven verre van de standaard kleffe romances. Ook daardoor kan het boek zich weer op originaliteit beroepen.

Conclusie
‘De plaag’ is een interessante thriller die gedragen wordt door een sterk verhaal met aardige karakters. Het boek wint door de originaliteit aan sympathie bij de lezer. Het is ondanks de wetenschappelijke insteek een toegankelijk boek voor wie eens wat anders wil dan de geijkte thrillers.