Vermakelijk verhaal, maar zonder goede kop en staart

Paul wil al jaren een bedevaart lopen naar Santiago de Compostela voor zijn overleden broer Joop. Nu zijn vrouw Hannah zich vrijwillig laat opnemen in een psychiatrische kliniek, begint Paul ook daadwerkelijk aan deze voettocht. Maar vanwege het slechte weer en het hoge water komt hij niet ver. Hij strandt bij Ilse, die hem onderdak aanbiedt, aanvankelijk voor een nacht. Maar Paul blijft uiteindelijk enkele weken en wordt steeds meer onderdeel van de familie en het dagelijks leven. Ook ontdekt Paul dat zijn vader vele jaren geleden is opgepakt vanwege de verdwijning van een dorpsbewoner. Wat volgt is een confrontatie met zijn verleden, zichzelf en zijn huwelijk.

Het verhaal kent een slome start. Het voelt alsof je als lezer midden in een gesprek binnenvalt en de informatie niet kan plaatsen. Ook is niet meteen duidelijk wanneer het verhaal vanuit het perspectief van Paul of Hannah verteld wordt. Gaandeweg het verhaal blijft deze onduidelijkheid soms bestaan bij een wisseling van perspectief. Eenmaal wat verder in het verhaal weet Anthonie van de Wardt de lezer goed te leiden in zijn verhaal en neemt hij de lezer mee in voornamelijk de overpeinzingen van Paul. Het verhaal krijgt steeds meer vaart. Hoe meer je het einde van het boek nadert, hoe plezieriger de reis door het verhaal lijkt te worden, waardoor je de slechte start snel vergeten bent.

Het einde van het boek betekent in dit geval niet het einde van het verhaal. Het boek sla je dicht, maar met een onbevredigend gevoel. Natuurlijk kun je zelf fantaseren over hoe het verder gaat met de karakters uit Hoog water, maar is het juist niet dat wat je van de auteur verwacht? Houden we het vergelijk met de reis aan, dan is maar de vraag of het reisdoel bereikt is. Heeft Van de Wardt bewust een open einde gecreëerd, om de lezer aan het denken te zetten? Of liet zijn creativiteit te wensen over? Hoe dan ook, een duidelijk minpunt. Jammer, want het prima verhaal heeft echt te lijden onder de slome start en het open einde.

In Hoog water komen geen grote gebeurtenissen voor. Het is veelal klein, persoonlijk drama. Paul die geconfronteerd wordt met zijn kinderloosheid, met het 'criminele' verleden van zijn vader, zijn huwelijk waar de pit wel uit is. De vrouw voor wie hij gevoelens krijgt blijkt er een dubbelleven op na te houden en zijn vrouw Hannah maakt naar aanleiding van de gebeurtenissen een duidelijke keuze met grote gevolgen voor Paul. De gebeurtenissen zijn dan weliswaar niet ingrijpend, de gevolgen voor Pauls leven zijn onevenredig groot.

Hoog water is een vermakelijk verhaal over Paul die meer geheimen blootlegt dan hem eigenlijk lief is. Het verhaal is prima geschreven en leest vlot weg, maar het ontbreekt aan echte spanning. De slome start is Van de Wardt vergeven, maar het niet afmaken van het verhaal is onvergeeflijk. Jammer, want hiermee doet hij zijn eigen verhaal tekort.