Recensie Bekraste zielen

De tot de dood veroordeeld Earl Sheridan weet bij een tussenstop in een jeugdgevangenis te ontsnappen en neemt 2 jeugddelinquenten, 2 halfbroers, mee op zijn tocht als gijzelaars.
Een tocht vol geweld volgt, en naarmate de tijd vordert neigt Digger, 1 van de broers steeds meer naar kant van Earl, terwijl Clay, de andere probeert zich te onttrekken, dat laatste lukt hem bij een overval op een tankstation.
Clay trekt verder met Bailey, een meisje dat de overval overleefd, richting Eldorado, een oord wat Clay ooit uitgezocht had met zijn broer voor de toekomst.
Inmiddels trekken Digger en Earl verder het land in en laten een spoor van geweld achter zich.
Langzaam maar zeker kruipen de wegen van de broers weer naar elkaar toe, maar of dat een blij weerzien wordt laat zich raden.

Een met veel vaart geschreven thriller, waarin de schrijver zich overmatig bediend van het schrijven van gruwelijke geweldsexplosies, en dat vond ik wel een beetje te gortig.
Al met al vond ik het geen geweldige thriller, een gezien de vele positieve reacties op dit boek, zal het wel aan mij liggen, dus voorlopig voor mij geen Ellory meer.