Recensie De vrouw die de honden eten gaf

Odette is getrouwd met een man die ze in het verhaal afkort met M.
M. is een enorm egoistische man, bezeten van sex en met geen enkel respect voor de medemens, maar wel bijna alles voor elkaar krijgt wat hij wil.
Hij is vermogend in die zin dat hij een aantal woningen in zijn bezit heeft, waarvan hij er 1 verhuurd aan zijn vrouw en zijn kinderen (die daarvoor moet betalen dus).
Het grote probleem is dat Odette door hem is geobsedeerd en alles doet wat hij vraagt.
Zelfs als het zover gaat dat hij meisjes oppikt en opsluit in de kelder, totdat het moment dat hij en zij betrapt worden.

Een boek waar je haren te berge rijzen en afschuwwekkend is, maar waar je toch met vragen blijft zitten, er mist soms een tijdsfase voor mijn gevoel, hoe komen de meisje plotseling in de kelder bijvoorbeeld.
De vrouw ziet zich meer als slachtoffer van M. als een misdadiger, ondanks het feit dat ze hem heeft geholpen bij zijn vunzigheden.
Aan de ene kant een onthutsende kijk achter de vrouw van een monster, en waartoe manipulatie kan leiden, aan de andere kant vraag je je af wat ze met dit boek probeert te bereiken, een vleugje sympathie voor een vrouw die als marionet fungeerde voor een monster? ik weet het niet.

Ondanks de vragen een fascinerend boek met een andere kijk op een drama wat de hele wereld bezig hield en dan verwijs ik naar de zaak Dutroux.