Recensie Een man die Ove heet

Ove is een verbitterde man, die zich na de dood van zijn vrouw, nog maar met 1 ding bezig houdt, en dat is, hoe snel komt ik zelf ook hier weg, oftewel hij wil ook niet meer verder leven.

Maar zelfmoord en Ove gaan niet samen, en hij ziet al zijn pogingen mislukken, sterker nog, bij een poging tot zelfdoding weet hij pardoes een man te redden die op de spoorrails was gevallen. In de buurt waar hij woont loopt ook alles niet zoals hij wil, de buurt houdt zich niet aan de regels, een zwerfkat wil niet weg, wordt zelfs zijn grootste maatje, allemaal geen zaken om voor te blijven leven.

Maar daar denkt de buurt toch heel anders over, ze hebben Ove nodig, voor banden plakken, autolessen, en allerlei andere klusjes, langzaam maar zeker ontdooid Ove, al lijkt dat niet van harte te gaan, de buurt begint hem in haar armen te sluiten.

De buurt prikt door zijn norsigheid heen, en begint hem te waarderen als een zeer bruikbare buurtgenoot, op een gegeven moment wordt hij zelfs opa genoemd, als er gezinsaanwassen komen, als de dood toch om de hoek komt kijken, is dat niet onverwacht, maar het laat nu wel een diep spoor na in de buurt.

Een heerlijk boek, waarin duidelijk wordt, dat er altijd wel iets blijft om voor te leven, ook al is voor jou het leven op een bepaald moment niet interessant.

Fredrik Backman heeft met Ove een figuur neergezet, waar je als lezer ook gevoel voor krijgt, en als je uiteindelijk de laatste bladzij dichtslaat, je met een brok in je keel even moet bijkomen, en dat gebeurt me toch niet zo vaak,.

Een geweldig debuut wat mij betreft, ik heb er met volle teugen van genoten.