Recensie Het puttertje

Een aanslag op een museum, zo begint deze roman, een museum waarin Theo (13) en zijn moeder zich in bevinden, bij deze aanslag verliest zijn moeder het leven.
Theo overleeft het en pikt de laatste woorden onder het puin mee van een stervende man (Welty), hij moet een schilderij (Het Puttertje), dat de ramp heeft overleefd, op verzoek brengen bij Bij Hobard & Blackwell.
Als hij daar komt (hij verblijft op dat moment bij zijn oude schoolvriend Andy Barbour) merkt hij dat nog een meisje (Pippa) het heeft overleefd, een meisje die hem ook al was opgevallen in het museum.
Er ontstaat een band tussen Theo en Pippa en tussen Theo en Hobie, de zakenpartner van Welty (de stervende uit het museum), Pipa blijkt de dochter van Welty te zijn.
Maar voordat het tot iets leidt, worden Theo en Pippa uit elkaar gedreven, Theo wordt opgeeist door zijn vader en diens vriendin en Pippa wordt bij een tante ondergebracht.
Vanaf het begin weet Theo dat hij met het schilderij iets bijzonders in huis heeft, en dat blijkt ook wel als hij erachter komt dat het als meesterwerk wordt bestempeld.
Theo ontmoet Boris en wordt bevriend met hem en komt in aanraking met drugs en geweld, Theo keert echter terug naar New York nadat zijn vader is overleden bij een auto-ongeluk?, en bergt het schilderij veilig op.
Jaren later loopt Theo Boris weer tegen het lijf, en ontstaat er een totaal ander verhaal rond het schilderij, er volgt een spannende zoektocht die tot Amsterdam leidt en waar het geweld een aanzwellend karakter krijgt.
Uiteindelijk keert Theo weer terug op zijn nest in New York.

Een boek die normaal gesproken zeker 5 punten krijgt, ik houd het deze keer bij 4, omdat ik vind dat door de sommige zeer uitgebreide (overigens niet vervelend om te lezen) uiteenzettingen het verhaal soms aan kracht inboet.