Somber, traag boek

Het boek is een terugblik van een 60-jarige op zijn leven in 3 fases verdeeld:

- De onbezonnen tijd, zijn jeugd waar hij moeiteloos het ene meisje inruilt voor een andere, haar zelfs achterna reist naar Berlijn, er zich niet van bewust dat het wel eens anders zou kunnen lopen, als dat hij denkt.

- De tweede fase waarin hij een huwelijk achter de rug heeft en daaruit een dochter, Julie, heeft overgehouden, en dezelfde periode waarin hij het aanlegt met een vrouwelijke collega, die hij ook weer uit zijn leven ziet verdwijnen, vervolgens krijgt hij iets met de moeder van een jongen uit zijn klas (hij is leraar) maar ook dat is snel verleden tijd.

- De 3e fase waarin hij als 60-jarige al terugblikt op zijn leven, de vergankelijkheid van het leven wordt benadruk door een ontmoeting van een jonge vrouw die zijn dochter zou kunnen zijn, het verlangen is er nog, maar de tijd heeft de mogelijkheden ingehaald.

Een mooi boek dat wel, maar wel erg somber (de traagheid is even mooi als somber), dat wordt mede versterkt door het feit dat alles in de verleden tijd is geschreven, het boek liet me met een somber gevoel achter, ik nader ook de 60 en ik voel me een stuk kwieker en fitter als de schrijver, en ik voel me dan ook als leeftijdsgenoot totaal niet verbonden met dit boek, hij kan wel heel goed sfeer scheppen deze Jens Christian Grondahl.