Worstelen met je eigen ik

Guido en Costantino groeien op in dezelfde buurt, ze trekken met elkaar op en ontdekken als schoolvrienden de gebruikelijke dingen.
Op dat moment is er nog geen aantrekking tot elkaar behalve in de zin van het met elkaar omgaan, pas als op een tocht naar Griekenland komt naar buiten dat ze meer voor elkaar voelen als de gebruikelijke vriendschap.
Ze weten het van elkaar, maar ze komen er niet vooruit, zodat hun leven een kant opgaat die hun leven weliswaar verrijkt maar niet het verlangen inlost, het verlangen naar elkaar, het wordt ook bemoeilijkt omdat ze nogal ver van elkaar af wonen (Londen, Rome), toch zoeken ze elkaar regelmatig op en betuigen ze liefde naar elkaar, totdat er iets vreselijks gebeurd en hun leven op hun kop wordt gezet, het huwelijk van Guido loopt op de klippen en Costantino belandt in een commune.

Ik vond het boek een boeiend relaas van een homorelatie waar geen vervolg aan werd gegeven, daardoor kende het boek ook een droevig karakter aan het einde alsof het leven (zeker dat van Guido) niet heeft gebracht wat het had moeten brengen.