Waar onvoorstelbaarheden in en na de oorlog toe kunnen leiden

De eerste wereldoorlog is bijna voorbij, als de wrede franse luitenant Pradelle, nog 2 mensen van het eigen team de dood in jaagt door een onbezonnen verkennersactie.
Tot die ontdekking komt Albert, maar als hij de lijken ontdekt wordt hij door Pradelle een trechtergat, veroorzaakt door een granaat, ingeduwd, die bijna zijn verstikkingsdood inluidt, bijna zeg ik, want een maat, Edouard Picourd, weet hem ternauwernood te redden, bij deze actie wordt wel zijn (van Edouard) halve kaak weggeblazen door een granaatscherf.
Albert verzorgt hem en ze worden vrienden voor het leven, nog steeds op de huid gezeten door Pradelle, die weet dat zij op de hoogte zijn van zijn wreedheden, en hem haten tot op het bot.

Later als zij weer zijn gevestigd in Parijs en Edouard de indentiteit heeft aangenomen van een andere (dode) soldaat, om zijn gefortuneerde familie voor eeuwig te ontlopen, smeden de 2 vrienden een snode, tevens weerzinwekkend plan om in korte tijd veel geld te genereren door fictieve oorlogsmonumenten te verkopen aan franse autoriteiten.
Met het verkregen geld, zullen ze naar verre oorden verkassen om daar hun leven in vergetelheid voort te zetten.
De deadline is 14 juli, en er volgt een spannende wedloop, waarop de vrienden met de dag rijker worden, het feit dat Edouard inmiddels verslaafd is geraakt aan morfine en heroine zou nog roet in het eten kunnen gooien, we naderen een explosief en onverwacht slot.

Ik dacht een oorlogsboek te beginnen, maar de omschrijving zou beter kunnen luiden: een spannende misdaadroman, die zijn oorsprong  vindt in de eerste wereldoorlog.
Een geweldig boek, waar je vanaf regel 1 in zit, en je gelijk een haat begint te koesteren tegen Pradelle, uitmondend in een geweldig slot, heerlijk vlot geschreven, prachtig boek voor op zo'n regenachtige dag zo als deze was.