Beklemmend mooi

Jim en Tom zijn vanaf het moment dat ze bewust leven, vrienden voor het leven, ze delen alles met elkaar.
Tom heeft het thuis het slechtst (zo lijkt het) hij wordt mishandeld door zijn alcoholistische vader, nadat zijn  moeder met de noorderzon is vertrokken, uiteindelijk wordt het gezin, hij heeft nog 3 zussen, opgesplitst bij andere mensen, zijn vader verdwijnt uit beeld.
Jim leeft alleen met zijn moeder, zijn vader kent hij niet, die is al heel snel zijn eigen weg gegaan, maar geestelijk gezien heeft Jim het erg zwaar, hij wordt zelfs suicidaal.

De vrienden verliezen elkaar uit het oog, om elkaar na een toevallige ontmoeting weer tegen het lijf te lopen, zonder tot een gesprek te komen, Tom is vastbesloten Jim weer in de armen te sluiten en gaat hem weer opzoeken op de plek waar hij hem vond, op de vissersplaats.

Elk hoofdstuk vangt aan met het opschrift uit welke persoon het hoofdstuk wordt geschreven (daarom snap ik de reactie van Paulus ook totaal niet, en deel hem ook van geen kant).
De beklemmende droevige sfeer, doorspekt met de koele humor van Petterson, maakt dit boekwerk tot een fantastisch leeservaring, waarin de schijver veelal de spreek-denktaal gebruikt als schrijftaal.

De titel Twee wegen kan op velerlei manieren worden uitgelegd, maar de keuze van het kan goed gaan in het leven of niet goed, lijken de twee wegen die hier het beste passen, maar dat is mijn mening.