Ik ben de nacht

Wordt iemand als seriemoordenaar geboren of heeft vooral de opvoeding hiermee te maken? Ethan Cross verwerkt deze stelling in een nieuw boek, Ik Ben De Nacht.

Korte inhoud
In de buurt van Texas leeft er een seriemoordenaar. Hij slacht mensen op een brute wijze af en maakt hierbij geen onderscheid tussen rijk of arm, man of vrouw. Volgens hem verdient iedereen het om te sterven. Zijn naam is Francis Ackerman. Hij noemt zichzelf de nacht en wil een spelletje spelen. Hij heeft zijn slachtoffers telkens “de kans” om te overleven. Diegene die wint, blijft leven. Francis is niet geboren als moordenaar, door de behandeling die zijn vader speciaal voor hem voorzien had, is hij geëvolueerd in een gevoelensloze man die telkens de neiging moet weten te onderdrukken om zijn slachtoffers niet meteen te vermoorden. Marcus, een vroegere rechercheur besluit om achter hem aan te gaan, maar valt hierdoor bijna zelf ten prooi aan een andere moordenaar.

De leeservaring
Ik ben de nacht leest enorm vlot weg. Voor je het weet zit je al halfweg het verhaal. Er wordt telkens geswitcht tussen enerzijds het verhaal van Francis Ackerman en anderzijds het verhaal van Marcus, met aan het einde van quasi elk hoofdstuk een cliffhanger. Door deze manier van schrijven wil je telkens nog minimum één hoofdstuk lezen, want je wilt weten hoe het met de ander zal aflopen en wat er hen nu weer te wachten staat.

Het verhaal achter het verhaal
De schrijver wil ons ook aan het denken zetten. Hij stelt verschillende zaken in vraag. Eén ervan is: “Worden moordenaars zo geboren of heeft dit met hun opvoeding te maken”. Ackerman is het resultaat van een experiment waarbij ze wilden aantonen dat zelf het braafste kind kan omgetoverd worden in een gewetenloze moordenaar.

Het uitzicht
Het boek ziet er origineel uit, op de zijkant van de pagina’s staat nog eens de titel van het boek en de auteur. Hierdoor krijgt het boek een extra duistere kant, want bijna alles is nu zwart. Ook de manier waarop dat de titel op de voorflap staat is leuk gedaan. Hier kozen ze voor een soort van reliëf waarbij de titel wat hoger staat dan de gewone kaft. De duistere sfeer die bij het uitzicht van het boek hoort, past ook perfect bij het verhaal zelf.

Algemeen oordeel
Alles klopt aan het boek, het uitzicht, de sfeer die er rond hangt. Alles staat in het teken van het verhaal. Het leest vlot weg en je wordt vanaf het eerste moment opgeslorpt in het boek. De auteur dacht niet enkel aan een spannend verhaal, maar dacht ook verder, door een belangrijke vraag erin te verwerken.

Positief:
- Uitzicht
- Leest vlot weg
Negatief:
- Niet voor ideaal om ‘s nachts alleen te lezen