Groots en meeslepend

Het is 2055. In de Engelse kuststad Dunwich steekt een 19-jarig meisje zichzelf in brand. Haar daad staat in verband met een gebeurtenis uit het jaar 2017. In dat jaar wordt een tuinfeest opgeschrikt door een terreurdaad.

Jef Schokkaert (1985) studeerde cultuurgeschiedenis. Met Andromeda maakt hij zijn debuut als romanschrijver. En dat debuut is meteen een knaller. Schokkaert weet een met een zeer actueel en heftig onderwerp als terrorisme een verrassend en adembenemend verhaal neer te zetten.

Naast het grotere is er ook plaats voor kleinere thema’s, zoals eenzaamheid en de tegenslagen in het leven. Dit doet hij door de lezer mee te nemen in het leven van verschillende mensen, waarvan Thomas Walden en Hazel Newton de belangrijkste zijn.

De roman speelt zich af op verschillende tijdstippen. 2017/2018, maar ook 2055. En nog wat andere kleine details. Er wordt dan ook veelvuldig gebruik gemaakt van flashbacks (of flashforwards. Het is maar hoe je het bekijkt). Dit vergt oplettendheid van de lezer, omdat het verhaal zich dus niet in chronologische volgorde afspeelt.

Naast de uitgebreide vertellingen over de levens van onder andere Thomas en Hazel bevat Andromeda nog meer elementen. Zo zijn er verschillende ziekenhuisrapporten toegevoegd en is er een thesis rondom de gebeurtenissen uit 2017 te lezen. Dit zijn niet alleen leuke extra’s maar laten ook zien hoeveel werk Schokkaert in zijn roman heeft gestopt. Alles is uitgedacht en alles is er met een reden.

Het is moeilijk om Andromeda in enkele woorden te vangen. Het is groots en meeslepend, maar ook klein en oprecht. Daarnaast zet het de lezer aan het denken over de huidige maatschappij en diens eigen positie. Er gebeurt veel en alles is in een veel groter verband te plaatsen. Want hoewel de roman fictie is gebeuren er wel dingen die ook gewoon in onze wereld zouden kunnen gebeuren.