Kracht ligt bij de sfeerbeschrijvingen

Andrej is de postbode in een klein Joegoslavisch stadje. Josip is verantwoordelijk voor de kabeltrein die leidt naar het heldenmonument boven op de heuvel. Josip is niet gelukkig in zijn huwelijk en probeert dit geluk te zoeken bij een minnares. Andrej, die tevens amateurfotograaf betrapt de twee en gebruikt zijn beeldmateriaal om Josip te chanteren. Niet lang daarna ontdekt Josip gevoelige informatie over Andrej.

Wat volgt is een verhaal over twee mannen die doen wat ze moeten. Alle twee denken ze in hun recht te staan. Daarnaast is er plaats voor de vrouwen in Josips leven, al is het dan als bijrol. Hoewel sommige personages een beetje aanvoelen als een karikatuur en diepgang missen weet Martin Michael Driessen de interactie onderling goed te beschrijven.

De kracht van De Pelikaan zit niet in de dialogen, maar juist in datgene dat niet gezegd wordt. De sfeerbeschrijvingen zijn doordacht en zijn daarmee de sterke kant van deze roman.