Weinig interessants in mooi Italiaans dorp

Stella werkt al jaren voor dezelfde modeontwerpster. Ze weet eigenlijk niet beter. Dan overlijdt plotseling haar baas. Deze heeft besloten dat het merk niet zonder haar door kan gaan en dat heeft als gevolg dat Stella werkloos thuis komt te zitten. Een echt doel voor ogen heeft ze niet, totdat ze te horen krijgt over het fenomeen huizenruil.

Al gauw heeft ze contact met de eigenaar van een mooi huis aan de Italiaanse kust. Na enkele korte berichten per mail besluiten beide partijen ervoor te gaan. Stella vertrekt naar Italië om daar tijdelijk het huis van Leo te bewonen. Leo vertrekt op zijn beurt naar Londen om in haar appartement te gaan wonen. 

Nicky Pellegrino (1964) is een Engelse met Italiaanse roots. Deze roots laat ze terugkomen in haar verhalen. Haar inspiratie haalt ze uit de vele zomers die zij sinds haar jeugd doorbrengt in Italië. Ook haar nieuwste roman, Terug naar Villa Rosa, speelt zich grotendeels af in Italië. 

Terug naar Villa Rosa begint wat onwennig, maar wanneer het huizenruilproces eenmaal in gang is gezet komt ook de vaart in het verhaal. Leo is zo vriendelijk geweest om een boek voor Stella in elkaar te zetten. Mocht zij op een dag niet weten wat ze moet doen, dan kan ze een willekeurige pagina openslaan en vervolgens staat daar een uitje uitgestippeld. Het mailcontact houden ze in stand. Hierdoor weet Stella precies hoe het Leo in Londen vergaat en op die manier leert ze ook de bewoners en hun gebruiken beter kennen.

De verschillende uitjes zijn leuk gevonden en zorgen er meteen voor dat niet alleen Stella, maar ook de lezer het kleine Italiaanse dorp beter leert kennen. Dit levert haar enkele vaste contacten en beginnende vriendschappen op. Daarnaast is het ook een mooie introductie voor tal van personages. 

Stella weet zich al gauw te mengen in de dagelijkse beslommeringen van het dorp, maar veel verder dan beslommeringen komt het niet altijd. Er zijn verschillende verhaallijnen aan te wijzen, maar een echte hoofdlijn lijkt te ontbreken. Hierdoor word je als lezer nooit echt meegezogen in het verhaal en voelt het einde een beetje onbevredigend. Want hoewel de ontknoping redelijk voor de hand ligt, zijn er toch erg weinig signalen die deze kant op wijzen.  

De kracht van Terug naar Villa Rosa ligt bij het Italiaanse dorpje. Want hoewel de verhaallijn niet erg pakkend is, zijn de liefdevolle beschrijvingen dat wel. De verschillende personages zorgen voor diversiteit en gelaagdheid en dat alles tegen de achtergrond van een klein Italiaans dorp.