Zie vooral wat je niet ziet.

Parker heeft niet alleen haar moeder verloren bij een ongeluk, ze verloor ook haar zicht. Gelukkig had ze altijd haar vader nog, totdat ook hij komt te overlijden. Dan woont ze bij haar familie, maar dat is toch anders.

Dat ze blind is betekent trouwens niet dat ze anders behandeld wil worden. Daarvoor heeft ze zelfs een stel regels opgesteld, waarvan de belangrijkste is dat je nooit haar vertrouwen mag beschamen. Er wordt namelijk niet gedaan aan herkansingen. Daar weet Scott alles van.
Haar blindheid weerhoudt Parker niet van wat ze het liefste doet; hardlopen. Erg interessant om te lezen hoe ze dat aanpakt.

Doordat Parker niks ziet, weet je weinig van haar mede-personages. Hierdoor kun je ze alleen beoordelen op hun acties, en weet je niet zoveel van mensen als Parker. In een wereld waar veel wordt beoordeeld op uiterlijk is dat een interessante wending.

In het begin zijn de verschillende dialogen nogal verwarrend. Wie zegt nou wat? Naar mate je beter in het verhaal zit, ga je kijken zoals Parker dat doet en wordt alles beter te volgen. Ook ga je je beter inleven in haar, iets wat in het begin ook nogal lastig is.

Parker is een van de weinige personages die zich ontwikkelt en dat is in dit boek helemaal niet erg. Het stoort de lezer niet. Hoewel de flashbacks voor verwarring kunnen zorgen, omdat het niet altijd even duidelijk is dat het om flashbacks gaat, vertellen ze je veel over Parker en haar situatie. Ook haar vrienden en directe omgeving helpen haar en zorgen er zelfs voor dat ze de situatie met Scott anders gaat bekijken.

De titel ‘Wat jij niet ziet’ is anders dan de Engelse versie, maar toch erg goed gevonden. Door haar blindheid ziet Parker niks, maar toch ook erg veel. Ze let op dingen, waar anderen geen aandacht aan besteden en krijgt zo toch aardig wat mee. Misschien best een mooie levensles: let ook op de kleine dingen en zie vooral wat je niet ziet.