Rauw en herkenbaar

Drift volgt het verhaal van een vrouw die na een ruzie weggaat uit huis en haar man verlaat. Het enige dat ze meeneemt zijn haar dagboeken, waarin haar hele leven tot in de kleinste details beschreven staat. Deze dagboeken spelen een erg belangrijke rol in de opbouw van dit boek. Als lezer volg je hoe het hoofdpersonage haar dagen weg van huis beleefd, maar deze stukken worden afgewisseld met flashbacks en dagboekfragmenten. Deze opbouw rekt het verhaal en stelt de ontknoping van de situatie uit. Je blijft je doorheen het hele boek afvragen of het hoofdpersonage nog zal terugkeren naar haar men en alles goed zal komen.

De dagboekfragmenten en de trips down memory lane geven je een heel duidelijk beeld van wat er zich in het hoofd van het personage afspeelt, alle goede en slechte kantjes die in haar verborgen zitten. Dit geeft je zo’n realistisch beeld van het hoofdpersonage dat zinnen als “Het personage is sympathiek” of “het personage is gemeen” niet meer volstaan. Het personage is een vrouw van vlees en bloed en zit net als iedereen in de grijze zone. Er bestaat geen zwart en wit. Dit kan ervoor zorgen dat je het ene moment aan haar kant staat en het andere moment aan de kant van haar man, maar dat maakt haar alleen maar des te intrigerender.

Dat je helemaal in het hoofd van het personage kan kruipen zorgt er ook voor dat je als lezer het gevoel krijgt dat je mee in het verhaal zit (als je dat toelaat, tenminste). De schrijfstijl van Hofstede versterk dit gevoel alleen maar. Het is duidelijk dat ze over elke letter, elk woord, elke zin, elke punt, komma enz. heeft nagedacht en daarom is elke zin dan ook helemaal raak. Ze weet herkenbare gevoelens die soms moeilijk uit de drukken zijn, helemaal perfect voor te stellen zodat ze met de vinger net op de zere plek drukken. Of je als lezer deze gevoelens zal al hebt gevoeld of niet, maakt niets uit. Hofstede beschrijft ze op een rake en rauwe manier die je met de neus op de feiten drukt, ook al zijn het niet jouw feiten.

De schrijfstijl in dit boek heeft me helemaal omver geblazen. Het was herkenbaar, ik voelde me aangesproken en ik voelde me zelfs een tikje ongemakkelijk door de verwijten die het personage zichzelf maakt. Het is lang geleden dat ik zo in de ban was van een boek en dat ik zo erg het gevoel had dat ik helemaal mee in het verhaal zat. Daarom geef ik dit vijf sterren.