Goed voor een debuut, maar voldoet niet helemaal aan de verwachtingen

Godblind is het bloederige en duistere debuut van Anna Stephens. De Red Gods zijn al lange tijd verbannen, maar de sluier die hen gescheiden houdt van de gewone wereld is zeer zwak geworden. De Mireces, de aanhangers van de Red Gods, doen er alles aan om de sluier te verbreken en hun goden los te laten op de wereld en het aangrenzende koninkrijk, Rilpor, te veroveren. In Rilpor aanbidden ze de Gods of Light en zij willen er uiteraard een stokje voor steken dat de Red Gods op de wereld losgelaten worden. Maar de koning van Rilpor wordt stilaan gek, waardoor Rilpor enorm zwak is tegenover de Mireces. Kunnen de Red Gods op tijd gestopt worden? Of zullen ze alles wat goed is vernietigen?

Het boek wordt beschreven als een “gritty, dark, visceral read from a new, bloodthirsty voice of the fantasy genre”. Dit deed me sterk denken aan Game of Thrones dus ik was meteen geïntrigeerd. Het onderwerp is niet iets dat ik al eerder heb gezien en dat gecombineerd met een bloederigheid zoals in Game of Thrones gaf me meteen hoge verwachtingen. Deze hoge verwachtingen werden jammer genoeg niet helemaal ingelost.

Het verhaal neemt meteen een hoge vaart met al een hele hoop moord en bloederigheid in de eerste paar hoofdstukken. Helaas daalt het tempo ook weer na die eerste hoofdstukken en bereikt het doorheen het hele boek niet meer datzelfde niveau. De bloederigheid in die eerste hoofdstukken zorgt ook meteen voor veel spanning, maar op een paar scènes na blijft de bloederigheid een beetje op hetzelfde niveau hangen, waardoor het naar het einde toe niet meer zo boeiend is.

Naarmate het boek vordert, neemt de complexiteit wel erg toe. Er worden steeds meer personages geïntroduceerd, die elk hun eigen hoofdstukken hebben waarin er vanuit hun perspectief vertelt wordt. Dit doet weer denken aan Game of Thrones (ik hou een lijstje bij met de personages, zodat ik niet vergeet wie ze zijn), maar in dit boek wordt dit niet zo goed uitgewerkt als in GoT. De hoofdstukken zijn enorm kort, dus je ziet steeds zeer korte fragmenten van wat er met elk personage aan de hand is. Hierdoor is het moeilijk om een band te krijgen met een personage en is het soms ook wat moeilijk om te onthouden wie nu weer wat heeft gedaan. Er springen natuurlijk wel een paar personages uit, die een veel belangrijkere rol spelen of in wie je net iets meer geïnteresseerd bent, maar als je niet goed oplet zijn er aan het einde van het boek nog steeds personages met een eigen perspectief waarvan je niet zo goed weet wie ze nu eigenlijk zijn.

De opbouw en de personages terzijde, heeft Anna Stephens wel een goed idee voor een serie. De uitwerking ervan is nog niet op punt, maar ik ben er zeker van dat dit in haar volgende boeken nog wel kan beteren. Ik vond dit een zeer uitdagend onderwerp voor een debutant en het vergde misschien wat meer ervaring om dit soort boek tot een goed einde te brengen, maar ik vind dat ze het al bij al toch best goed heeft gedaan. Ik zou zeker meer van haar willen lezen, om te zien hoe haar boeken zijn wanneer ze wat meer ervaring heeft.

Ik geef dit boek 3 sterren, omdat het goed was voor een debutant. Ik ben er zeker van dat ik haar toekomstige boeken wat meer sterren kan geven, wanneer ze wat meer ervaring opgedaan heeft.