Gruwelijke thriller

Meteen een introductie die de gruwel van de situatie goed weergeeft: een man die gespijkerd aan een muur hangt en die bovendien enkele vitale lichaamsonderdelen mist, zoals vingers en een tong. Niet veel later vallen er nog meer slachtoffers, waarbij Bo Svernström het niet nalaat om rijkelijk te strooien met gruwelijke taferelen en mishandelingen. Na een tijdje denk je dan dat je alles hebt gehad wat er maar te bedenken kan zijn en toch wordt je steeds opnieuw verrast door situaties waarmee schrijver komt aanlopen.

Bo Svernström deed me wat denken aan Simon Beckett. Het gebruik van de gruwelijke taferelen komt goed overeen met de situaties die Beckett aanhaalt in zijn boeken rond David Hunter. Toch was de samenhang tussen de verschillende moorden me niet helemaal duidelijk. Het merendeel snapte ik wel, maar bij bepaalde slachtoffers had ik de link niet echt door. Ook was het soms moeilijk om de namen van de verschillende doden uit elkaar te kunnen houden. “Wie stierf nu ook al waar en is er een link met een ander slachtoffer?”. Deze cruciale gegevens miste ik soms en daardoor was het af en toe even terugdenken aan wat ik eerder gelezen had. Toch was ‘wie zint op wraak’ een goed verhaal! Doordat je mee kan kruipen in het hoofd van de moordenaar, weet je al meteen iets meer dan de speurders. Je leert wat meer over het verleden van die persoon en ook de ontknoping had ik niet zien aankomen! Een gruwelijke thriller die er misschien soms iets overgaat, maar die me wel enkele vermakelijke uurtjes leesplezier heeft geschonken!