De invasie is begonnen

Pittacus Lore is een pseudoniem voor de schrijvers James Frey en Jobie Hughes. Ze zijn bekend geworden met het eerste boek van de Loriënkronieken, Ik ben nummer vier, dat ook verfilmd is en een groot succes was. Het lot van tien is het zesde boek in de serie over de garde van Loriën en de schrijvers slagen er in om een fantastisch vervolg te schrijven op de al even fantastische vorige delen.  

De invasie is begonnen. De aarde is in gevaar en de garde doet er alles aan om de Mogadoren tegen te houden. De oorlog begint in New York en het ziet er niet goed uit. Maar, John’s vriend Sam – een mens - ontwikkelt ook Erfgaven, wat een grote impact heeft op de kansen van de garde in hun strijd tegen Setrakus Ra en zijn leger. Terwijl John en Sam zich in het midden van de oorlog bevinden, zitten Zes, Adam en Marina vast in Mexico. De tijd dringt. Als de garde de Mogadoorse leider niet snel kan uitschakelen, dan wacht hun de dood. En dat betekent het einde van de Loriërs.  

Eindelijk. Het lot van tien is het langverwachte zesde – én voorlaatste – deel van de Loriënkronieken. Net zoals in de voorgaande boeken slaagt Pittacus Lore er weer in om een spanning van het hoogste niveau te creëren. De strijd tussen de garde en de Mogadoren is tot een hoogtepunt gekomen en het gevecht is zwaar. Het is onmogelijk om het boek neer te leggen en het einde van het verhaal is even hartverscheurend als het sterk is. Het wachten op het zevende deel wordt zo goed als ondraaglijk wanneer je Het lot van tien uit hebt.  Alweer een krachtig deel in de serie met veel angstzweet, hoop en onverwachte plotwendingen.  

Het verhaal in boek zes wordt verteld vanuit drie verschillende perspectieven, dat van Vier (John), Zes en Tien (Ella). Doordat alle drie de vertellers zich op een andere plaats bevinden in de strijd, draagt dat bij aan de opwinding en dynamiek van het verhaal. Bij elke verteller kom je weer iets nieuws te weten, vaak iets waarvan de andere vertellers nog geen weet hebben. Met elk nieuw hoofdstuk ontdek je meer en meer, maar het lijkt alsof je altijd achter de feiten aanholt, want er gebeurt zoveel dat het onmogelijk te volgen is.  

Door de manier van vertellen word je echt meegezogen in het verhaal en ervaar je een deel van de stress van de hoofpersonages. Je hebt de leden van de garde bij elk boek een beetje beter leren kennen en ook met dit verhaal ontdek je meer, wat alleen maar bijdraagt aan de gevoelens die je krijgt voor de personages in het boek. Het is onmogelijk om niet van de garde te gaan houden en het voelt alsof je zelf deel uitmaakt van hun gevecht.  

Pittacus Lore blijft verrassen en net dat is de sterkte van deze serie en dit boek. Bij het lezen van Het lot van tien zal je je geen moment vervelen en het is onmogelijk om te voorspellen wat er gaat gebeuren. Als je een boek zoekt dat je vastgrijpt en meesleurt en vasthoudt tot lang na de laatste pagina, dan moet je Het lot van tien lezen. Wees wel gewaarschuwd, want het wachten op de Nederlandse vertaling van het zevende boek wordt een kwelling na het lezen van boek zes.  

Zes boeken lang blijft de spanning in de Loriënkronieken zo hoog dat je niet kan en niet wil stoppen met lezen. Zes boeken lang wordt het geen moment saai. Zes boeken lang blijft Pittacus Lore verbazen en verrassen. Zes boeken lang blijft de uitkomst van het verhaal onvoorspelbaar en staan je zenuwen gespannen tot het uiterste door de vele plotwendingen en de realistische opbouw van het verhaal.  

Wel, als je als schrijver(s) zoveel boeken lang kan blijven boeien, dan weet je dat deze reeks je tijd waard is. Dus, als je nog niet aan de Loriëntrilogie begonnen bent: begin eraan. Als je wel al fan bent van de Loriënkronieken, dan ben je waarschijnlijk al aan boek zes begonnen en kan je amper wachten op boek zeven. Dus ja, een must-read.