Wel aardig, maar niet helemaal correct

De figuur van Mata Hari heeft mij altijd gefascineerd. Toen ik in januari de tentoonstelling over Mata Hari in het Fries Museum in Leeuwarden bezocht, zag ik dat Coelho een boek over haar had geschreven. Ik besloot het te kopen en nu heb ik het dan eindelijk gelezen.
Op zich een aardig boek wat erg gemakkelijk leest. Het boek is opgedeeld in drie delen, een proloog en een epiloog. In de proloog vindt meteen de executie van Mata Hari plaats. Dus erg veel spanning zit er niet meer in het boek. Al denk ik dat iedereen misschien wel weet dat ze niet goed aan haar eind kwam. De eerste twee delen vormen samen een brief van Mata Hari aan Clunet, haar advocaat. Het derde deel is een brief van Clunet aan Mata Hari. Het is geen beantwoording, de brieven zullen elkaar kruisen op de dag van haar executie. De brieven geven een intieme blik op Mata Hari.
Een mooi staaltje werk, maar wat betreft Mata Hari ietwat kort door de bocht. Coelho laat het lijken alsof Margaretha vluchtte van haar man, halsoverkop naar Parijs vertrok om daar als Mata Hari een carrière als stripper te beginnen. Ik weet er het fijne niet van, maar herinner me dat ze daarvoor echt geprobeerd heeft een goed (zedelijk) leven als alleenstaande vrouw te leiden en dat ze uiteindelijk toen ze echt ten einde raad was, besloot tot deze drastische ingreep. Beetje anders dus.
Maar dat maakt het boek niet slecht. Misschien iets onbetrouwbaar. Coelho geeft in een noot aan het eind van het boek aan dat het geenszins een biografie van Mata Hari is en dus is enige dichterlijke vrijheid wellicht op zijn plaats.