Steeds een stapje verder naar de ontknoping

De levenden en de doden is het eerste boek dat ik van Nele Neuhaus heb gelezen. Het boek begint al goed; de proloog is spannend en zuigt je al meteen helemaal in het verhaal. In het begin van het boek wordt telkens rustig uitgelegd wie de personen zijn. Gedurende het verhaal komt er steeds wat meer achtergrond over de personen naar voren, waardoor je steeds goed blijft onthouden wie welke persoon is.
Ik vind het leuk dat je in dit boek ook het perspectief van de moordenaar kunt lezen. Hierdoor kom je erachter wat zijn beweegredenen zijn en hoe deze persoon denkt. Ik heb ook het gevoel dat je in dit boek ook echt in het hoofd van de moordenaar kunt kijken. Ik vind het ook origineel dat de moordenaar mensen straft door dierbaren van die persoon te doden in plaats van die persoon zelf.
Het boek blijft continu spannend. Telkens komt er een klein stukje informatie vrij over de moordzaken, waardoor er weer veel nieuwe vragen komen. Ook krijgt het verhaal steeds een andere wending en blijft het tot in het laatste hoofdstuk onduidelijk wie de uiteindelijke scherpschutter is.
In het begin werd er dus nog duidelijk informatie gegeven over de personen. Gedurende het verhaal komen er veel personages bij en wordt het verhaal steeds complexer. In het laatste deel van het boek was ik daardoor kwijt wie welke persoon was en welk verhaal er bij welke persoon hoorde. Hierdoor moest ik steeds terugbladeren naar eerdere stukken. Ik lees wel graag complexe verhalen en ik denk dat de verschillende perspectieven op de moordzaak het boek wel super interessant en spannend maken, maar toch heb ik het idee dat er in het laatste stuk van het boek toch wat meer stil moet worden gestaan bij wie de personages ‘ook al weer waren’. Al met al is het toch een zeer spannend boek!