Wat een prachtig verhaal!

Een zowel vrolijk als tragisch en meeslepend liefdesverhaal. Zo zou ik “Waar het licht is” kort omschrijven.
In het boek stort je direct in het verhaal. Het is een boek dat je direct pakt en daarna nooit meer loslaat. Ik heb het boek in twee dagen uitgelezen omdat ik er echt niet mee kon stoppen. In het boek zitten afwisselend hoofdstukken waarin je het verhaal ziet vanuit Violets of vanuit Finch’s perspectief. Dit vind ik ontzettend goed gekozen! Zo krijg je een goed beeld van hoe ze over elkaar denken en wat ze zonder elkaar meemaken.
Ik vind het bizar hoe luchtig Finch steeds over het zelfmoord plegen praat. Voor hem lijkt het allemaal één groot spel te zijn om te voelen hoe het is om zelfmoord te plegen. Toch lijkt hij van het leven te genieten en alles uit het leven te willen halen. Toch lijkt het leven hem steeds zwaarder te vallen en lijken de zelfmoordplannen serieuzer te worden.
Ik vind het origineel hoe Finch en Violet elkaar hebben ontmoet. Op een andere manier waren zij waarschijnlijk nooit een stel geworden. In het begin moest Violet niets van Finch hebben. Toen had ik nog wel een hekel aan Violet. Waarom doet ze zo onaardig tegen hem, hij heeft haar tenslotte gered. Toch is het heerlijk om te lezen hoe Finch nooit opgeeft en altijd kleine stapjes vertrouwen wint van Violet. Dan wordt Violet ook steeds aardiger. Hij helpt haar met het verwerken van haar verdriet en zorgt ervoor dat ze weer in een auto durft te stappen en haar passie weer oppakt. Ik vind het heerlijk hoe Finch zomaar uit het niets op kan duiken om Violet te verrassen.
In het boek gaan Finch en Violet samen langs de bezienswaardigheden in Indiana. Dit zijn zulke leuke activiteiten! Hierdoor krijg ik zin om ook (door Indiana) rond te gaan reizen. Dit is een erg vrolijk stuk in het boek. Gaandeweg wordt Finch steeds neerslachtiger en wordt het verhaal ook zwaarder om te lezen. Maar dit is geen vervelende wending, ik hou wel van een tranentrekker!