Spannend: bladzijde na bladzijde

In Dit is hoe het ging volgen we Cato, een zestienjarig meisje dat recent is verhuisd naar Groenbeek - een klein plaatsje vergeleken bij het stadse Rotterdam. Maar de redenen voor die verhuizing... daar komen we later pas achter...

Dit is hoe het ging is een spannende thriller waarvan je alleen maar door wíl lezen. Je kunt eigenlijk niet stoppen met lezen - en dat merkte ik zelf ook, aangezien ik het boek binnen een paar uur uit had. Zelfs voor mijn doen is dát snel. De spanning is ook wat dit boek maakt. De neergaande spiraal waarin Cato zit wordt steeds duidelijker en duidelijker en je merkt dat je nagelbijtend zit te wachten tot de climax. Wat gaat er gebeuren? Wat gaat Cato doen? Wat doet Groenbeek zo opschudden?

Cato is een intrigerend personage. Ik herkende me enigszins in haar - zoals ieder buitenbeentje wel een buitenbeentje herkent - en je merkt ook dat je als lezer met haar meeleeft. Ze is volledig op zichzelf en voelt zich alleen veilig bij Adrian. Hoewel ze haar leven in Groenbeek weer een kans geeft, gaat dit natuurlijk weer helemaal mis... en eigenlijk alleen omdat ze iemands geheim bewaard. Dit is natuurlijk kei hard, maar wel realistisch. Tienermeisjes (en tieners in het algemeen eigenlijk) kunnen ontzettend gemeen en onbegripvol zijn. Emoties lopen hoog op en mensen doen gemene en wrede dingen. Zoals dus bij Cato gebeurd. Cato raakte me echt en het deed me werkelijk pijn om haar in het einde een beslissing te zien maken die ik echt niet aan had zien komen toen ik begon met lezen.

Maar Elke, waarom geef je dan 4 sterren? Ik geef 4 sterren (eigenlijk 4,25) omdat ik eigenlijk twee personages wat onderontwikkeld vond. Het boek was ook erg dun, dus dat had van mij ook best wat dikker gemogen. Het eerste personage is Ben. Ben vond ik niet zo sterk overkomen, omdat hij bepaalde dingen zegt die niet in de tekst worden ondersteund. Hij zegt er voor Cato te zijn, terwijl we dat uit de tekst nauwelijks zien. Hij komt nauwelijks voor in het verhaal behalve als hij een keer met haar meefietst of ze hem toevallig tegenkomt. Niet heel geloofwaardig dus. Het tweede personage is Adrian. Hoewel ik meteen creep-vibes van hem kreeg, vond ik zijn motivatie heel erg afwezig. Je merkt bepaalde dingen op aan hem als lezer die Cato niet opmerkt, maar ik vond wel dat je ook een soort duidelijke motivatie miste. Hij was niet sterk genoeg aanwezig om de twist aan het einde te motiveren. Maar voor mij was vooral Ben de teleurstelling...

Desalniettemin is Dit is hoe het ging een briljante thriller die de lezer introduceert tot het leven van een tienermeisje dat zich in een neerwaartse spiraal bevindt waaruit ze niet kan ontsnappen. Een spannend, emotioneel en realistisch verhaal dat je nog even laat nadenken over wat je nu eigenlijk gelezen hebt.