Extravagant maar anticlimactisch...

Eleanor and Park is een extravagant YA boek, dat vol zit met verrassende personages en verteld wordt in een ongewone setting. Het speelt zich af in de 80s, wat ik meteen ontzettend leuk vond. Het is niet zo vaak dat er een YA boek zich afspeelt in een tijd vóór 2010. Ik vond het boek ontzettend leuk en las het in een ruk uit, toch had het ook zijn negatieve kanten. Het boek heeft interessante en verrassende personages, die ontzettend flawed waren. (Af en toe kon ik de rode haren van Eleanor er bijna wel uit trekken, maar die van Park ook, waarschijnlijk omdat ik me er soms ontzettend ik kon vinden.) De personages waren realistisch en hartverscheurend, maar sommige dingen vond ik minder realistisch.

Het boek speelt zich dus af in de jaren 80 in Omaha, in de Verenigde Staten. Wat ik minder realistisch vond, is dat Park nauwelijks te maken krijgt met racisme, terwijl Aziatische Amerikanen dit in de jaren 80 vaak ervoeren. Park krijgt hier niet tot nauwelijks mee te maken, wat redelijk vreemd is. Het enigste wat Rowell echt historisch toepast, is de verwijzingen naar wat bandjes, liedjes en platenzaken. Ik vond dit nogal teleurstellend, omdat dit het boek nogal vaag en leeg maakt.

Ook vond ik het einde ontzettend teleurstellend. Hoewel ik open eindes juist toejuich omdat het wat interessanter is, vond ik dit einde ontzettend onbevredigend. De grote gebeurtenis tegen het einde van het boek aan maakt het ineens ontzettend spannend en hartverscheurend, en toen kwamen de rare briefjes en postcards. Ik vond dit werkelijk nergens op slaan en irriteerde me dood, vooral aan Eleanor. Omdat ik me zo erg irriteerde aan het einde en de setting, kon ik dit boek niet meer dan 3,5 sterren geven.

Er zijn een hoop leuke accenten en momentjes in het boek, waardoor ik het geen tijdverspilling vond. Het was leuk, fluffy en quirky en zeker anders dan andere YA-boeken. Ik hoop alleen dat de andere boeken van Rowell me wat meer zullen bekoren :).