Een pure, onschuldige, felblauwe roman

Het probleem met bokken en schapen is de debuutroman van Joanna Cannon. De Britse auteur schreef over het Engeland van 1976. Wanneer in de Avenue plots een van de buurvrouwen, mevrouw Creasy, vermist wordt, besluiten Grace en Tilly zelf op onderzoek uit te gaan. Hun zomervakantie staat volledig in het teken van de zoektocht naar mevrouw Creasy. En tijdens die zoektocht ontdekken ze heel wat geheimen, die eigenlijk niet voor hun oren bestemd zijn.

Het verhaal wordt verteld door hoofdstukjes die zich in het heden afspelen. Deze hoofstukken worden afgewisseld met hoofdstukken die zich 10 jaar eerder afspelen. In plaats van het verleden chronologisch te vertellen, werd dit achterstevoren verteld. Voor mij maakte dit het verhaal spannend. Omdat je weet wat de gevolgen zijn, daarna kom je de gebeurtenis te weten. Maar wie, hoe of wat blijven raadsels die gaandeweg worden opgelost.

Het probleem met bokken en schapen bevat een opvallend aspect dat ik niet verwacht had. Je merkt het niet aan de achterflap of de cover. De titel kan wellicht een kleine hint geven voor een enkeling, maar de meerderheid zal het – net als mij – ook niet opvallen. Door de aangename schrijfstijl bleef dit aspect boeiend om te lezen. Welk aspect, hoor ik jullie denken. Wel, lezen maar is de boodschap!

De onschuldige Grace en TIlly maakten dit een luchtige en pure roman, die vlot te lezen is. Ik besefte achteraf en veel te laat pas hoe mooi, puur en onschuldig het verhaal was. Leg trouwens je bladwijzers, markeerstiften, potlood, sticky bookmarks, … al maar klaar want dit felblauwe boek is doorspekt met een hele verzameling aan prachtige uitspraken.