#ikziejouoveral

Nooit meer de trein, tram of bus nemen zal het niet worden maar Ik zie jou heeft me wel naar het puntje van mijn stoel getrokken, van begin tot eind. Ik zie jou heeft me uren en uren in bad doen liggen, want ik moest en ik zou dat volgende hoofdstuk lezen.

Ieder personage dat in het boek voorkwam heb ik, in mijn hoofd, beschuldigd als dader. Maar ze bleken er allemaal niets mee te maken te hebben. En juist die personages waarvan ik het nooit verwacht had waren de bron van de advertenties.
Clare Mackintosh heeft haar personages ook belangrijke evoluties laten maken. Zo leert Kelly uit haar fouten in het verleden en trekt ze het voortouw in het onderzoek. Zoë evalueert dan weer van een bange muis naar een moedige vrouw die het heft in eigen handen neemt.

Persoonlijk vond ik het boek een goede opbouw hebben en aangenaam om te lezen. De originele verhaallijn en verrassende plotwendingen maken het onmogelijk om het boek zomaar weg te leggen. En daar heeft de schrijfster blijkbaar een handje van weg.
Haar andere boek, Mea Culpa, heb ik nooit gelezen, maar dat gaat niet meer lang duren nu ik heb gezien tot wat Clare Mackintosh in staat is.