Mooi verhaal zonder uitwerking

Het boek begon zeer veelbelovend. Ook de kaft spreekt tot de verbeelding.
Twee meisjes groeien op bij hun mama Arria. Het boek begint op een gure winternacht waarop mama Arria hun het verhaal van de twee verloren prinsessen vertelt. Als lezer weet je dan direct hoe de vork aan de steel zit. Aangezien ze niet echt zussen zijn en hun mama Arria ook niet hun biologische mama is.
Er wordt daarna vooruitgesprongen als de meisjes ouder zijn. Wat er daarna volgt is de ene lege actiescène na de andere. Het verhaal verdwijnt helemaal naar de achtergrond. Het lijkt of de acteur meer bezig was om de lezer geboeid te houden door veel actie, dan door het verhaal.
De actiescènes zijn echter ook zo weinig zeggend, dat je hier ook niet in wordt meegetrokken of geboeid geraakt.
Ik ben gestopt toen ik op 50% zat. Ik was het toen zo beu om van flauwe actie naar nog flauwere actie te gaan. Er zit helemaal geen enkel bindingsmiddel tussen deze acties, deze hebben niets met het verhaal te maken.