Vrij spannend maar niet écht mijn ding

‘De Roof’ is de veertiende thriller met Gabriel Allon in de hoofdrol. Naast restaurateur is hij ook meesterspion en huurmoordenaar in dienst van de Israëlische geheime dienst. Als hij in Venetië bezig is met de restauratie van een altaarstuk wordt hij door de Italiaanse politie opgeroepen. De excentrieke Londense kunsthandelaar Julien Isherwood, en een vriend van Gabriel, trof bij het Comomeer geen cliënt aan maar een vermoorde man. Hij wordt als hoofdverdachte gezien. Gabriel moet de werkelijke daders vinden om zijn vriend te kunnen redden. Ook moet Gabriel een wereldberoemd schilderij van Caravaggio opsporen, dat iets met de moord te maken heeft. De zoektocht brengt hem door heel Europa, van Parijs tot Amsterdam. Van de Israëlische spionagedienst en een Arabische dictator tot aan een huurmoordenaar van de maffia.

Daniel Silva groeide op in Californië en werd eerst journalist en later correspondent van het Midden-Oosten en de Perzische Golf met als standplaats Caïro. In 1997 verscheen zijn debuut dat direct een succes werd. Zijn boeken worden in meer dan dertig landen uitgegeven.

In het begin van ‘De Roof’ zijn te veel personages gepresenteerd, waardoor je het spoor bijster raakt. Het is een nogal eentonige reeks van stoere mannen en hun verhalen, waar moeilijk doorheen te komen was. Gabriel is een gevaarlijke en tegelijk ook sympathieke hoofdpersoon. Pas in het midden van de 448 pagina’s tellende pil kwam de vaart in het verhaal en werkte Daniel Silva toe naar een spannend plot.

De uitgever heeft ‘De Roof’ als een fenomenale thriller neergezet, waardoor mijn verwachtingen hooggespannen waren. Ik heb weinig met kunst, waardoor het verhaal mij waarschijnlijk onvoldoende boeide en vond de personages te weinig diepgang hebben. Toch is ‘De Roof’ een vrij spannende spionagethriller en maakt Daniel Silva weer eens duidelijk dat hij een meesterverteller is. Het boek is prima los te lezen, zonder de voorgaande dertien boeken.