Je ziet niet op de punt van je stoel, maar toch...

‘IIskoud’ is het tweede deel van het vierluik De Noordzeemoorden van Isa Maron. In dit boek staat de Amsterdamse rechercheur Maud Mertens weer centraal. Zoals we haar in het eerste deel hebben leren kennen is ze nog steeds zeer vastberaden en punctueel. De tweede hoofdpersoon Kyra Slagter komt in ‘IJskoud’ minder aan bod. Zij volgt nu een opleiding tot forensisch onderzoeker. Doordat haar oudere zus Sarina vier jaar geleden plotseling is verdwenen raakte zij geboeid door dit werk.
In ‘IJskoud’ krijgt Maud te maken met jonge kinderen die spoorloos verdwijnen. Eerst is er geen enkele connectie tussen de verdwijningen te vinden, maar Maud en haar collega’s bijten zich erin vast. Voor Maud betekent deze nieuwe zaak een onwelkome herinnering aan een oude zaak, waarin een jong meisje slachtoffer werd. Door schrijfster Isa Maron aangeduid met de zin: ‘Zóveel blauwe plekken zijn het nou ook weer niet’. Hoeveel keer dit in het boek staat heb ik maar niet geteld.
Naast de hoofdstukken over Maud en Kyra zijn er in dit tweede deel ook weer een paar cursief geschreven hoofdstukken over de jonge vrouw, Jane, die na ondervoeding nu in een Londense kliniek wordt behandeld.

Isa Maron schreef eerder de erotische thrillers ‘Passiespel’(2008), ‘Verboden verleden’, ‘Vrij zwemmen’ (2010) en ‘Schaduwkant’ (2011). ‘IJskoud’ is haar zesde boek. Het verhaal bestaat uit 76 korte hoofdstukken en 333 pagina’s. Het is vlot geschreven en als lezer ben je absoluut geprikkeld om meer over de vermissingen te horen. Maar dat gebeurt pas als er heel veel kinderen weg zijn. En dat duurt lang…. Erg lang. Dit haalde voor mij de vaart uit het verhaal. Interessant is wel dat de schrijfster ook de kinderen in het boek aan het woord laat, zodat je als lezer meer weet dan de hoofdpersonen. Na elke nieuwe vermissing en de traagheid daar omheen, verliep de ontknoping (net zoals in het eerste deel) met een sneltreinvaart. Met de derde hoofdpersoon, Jane, gebeurde dit keer weinig.
Ook in dit tweede deel van De Noordzeemoorden blijven de karakters van de hoofdpersonages en het verhaal wat oppervlakkig.

Met dit boek zit je niet op de punt van je stoel, maar sommige stukken zijn wel spannend. Het boek is leuk en ontspannend om te lezen en kan eventueel los van het eerste deel gelezen worden. Ik ga het derde en vierde deel zeker weer lezen. Verras mij maar met deel 3, Isa!