Ik kon niet in één keer doorlezen, wel indrukwekkend

Pascale Bruinen is officier van justitie en schrijft wekelijks een column over haar werk in het Algemeen Dagblad. Daardoor is het idee ontstaan voor het boek ‘Mijn eerste lijk is gelukkig vers’. Het boek biedt een interessant kijkje achter de schermen van haar werk. Haar emoties, twijfels en werkzaamheden. Het boek heeft 24 hoofdstukken en 344 pagina’s. daarna nog een aantal bladzijden met noten.

De schrijfster zet haar werkzaamheden eerlijk en open op schrift. Het is interessant wat er vooraf gaat aan een rechtszaak en hoe het eraan toe gaat in de rechtszaal zelf. Ook is het leuk om te lezen over de eigenaardigheden van rechters, advocaten en verdachten. Hoe zij omgaat met zedendelinquenten, moordenaars en verkrachters, zaken waar soms jonge kinderen slachtoffer zijn.

Pascale schrijft in duidelijke taal, ook over haar samenwerking met de politie. Ze geeft ook voorbeelden van grappige en spannende ervaringen, strafzittingen, opsporingsonderzoeken, diensten die ze loopt en hoe ze daar tussendoor ook nog een gezin heeft met jonge kinderen. Het is een indrukwekkend boek, zonder meer ook interessant maar aan de andere kant zijn er ook heel wat herhalingen. Leuk om er even een paar bladzijden of een hoofdstuk in te lezen, maar het hele boek in één keer doorlezen zat er voor mij niet in. Het had allemaal wat beknopter gekund.

Ik geef het boek ★★★☆☆