Lezersrecensie
Recensie Boven is het stil
Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen. Een ware worsteling. Anders kan ik het niet omschrijven.Perenbloemen bloeien witvond ik een prachtig verhaal; wellicht waren daarom mijn verwachtingen te hoog gespannen?
Gerbrand Bakker hanteert dezelfde rustige, stille wijze van vertellen met veel oog voor detail, maar dit keer werkt het niet voor mij. De bonte kraai, Teun en Roland waren, wat mij betreft, nog de meest boeiende personages. Helmer verdient een ouderwetse schop onder zijn k*nt, zijn vader 'ken' ik (heb in mijn jeugd heel veel tijd doorgebracht op een boerderijtje van vergelijkbare grootte; de boer lijkt sprekend) en Brabantse Henk was me te ongeloofwaardig. Eigenlijk, bedenk ik nu, eigenlijk vond ik het verhaal pas interessant worden op het moment dat Helmer en Jaap naar Denemarken vertrokken. Maar dat is rijkelijk laat. In ieder geval te laat en te weinig voor mij om het boek niet met een zucht van opluchting in plaats van voldoening dicht te slaan.
Soms heb je dat... een verhaal dat je, hoe de schrijver zijn best ook heeft gedaan en ondanks dat je er geen grote gebreken aan kunt vinden, niet raakt en daardoor heeeeeel lang duurt. Alsof je naar groeiend gras kijkt... het stille beneden .
Gerbrand Bakker hanteert dezelfde rustige, stille wijze van vertellen met veel oog voor detail, maar dit keer werkt het niet voor mij. De bonte kraai, Teun en Roland waren, wat mij betreft, nog de meest boeiende personages. Helmer verdient een ouderwetse schop onder zijn k*nt, zijn vader 'ken' ik (heb in mijn jeugd heel veel tijd doorgebracht op een boerderijtje van vergelijkbare grootte; de boer lijkt sprekend) en Brabantse Henk was me te ongeloofwaardig. Eigenlijk, bedenk ik nu, eigenlijk vond ik het verhaal pas interessant worden op het moment dat Helmer en Jaap naar Denemarken vertrokken. Maar dat is rijkelijk laat. In ieder geval te laat en te weinig voor mij om het boek niet met een zucht van opluchting in plaats van voldoening dicht te slaan.
Soms heb je dat... een verhaal dat je, hoe de schrijver zijn best ook heeft gedaan en ondanks dat je er geen grote gebreken aan kunt vinden, niet raakt en daardoor heeeeeel lang duurt. Alsof je naar groeiend gras kijkt... het stille beneden .
3
Reageer op deze recensie