Oefeningen in het grijpen van de macht

Peter de Smet, tekenaar en scenarist van De Generaal, weet al vroeg wat het lot van zijn generaal zal zijn. Of hij daarbij beïnvloed is door Stijloefeningen van Raymond Queneau wordt niet vermeld, maar het zou zo maar kunnen. Elke Generaalstrip beschrijft op slapstickachtige, edoch telkens unieke wijze hoe de generaal de macht wil grijpen door de maarschalk uit diens fort te verdrijven. Dat wordt als volgt aangepakt:

• de professor heeft een grandioos idee voor het ultieme wapen (vaak inclusief vervoermiddel);
• de professor tracht de generaal en de soldaat te overtuigen van die grandioosheid;
• de generaal trapt erin;
• de soldaat niet;
• plan wordt ten uitvoer gebracht;
• missie mislukt ondanks dat de soldaat van het fort niet mag schieten en eindigt in de gevangenis van het fort, alwaar de cipier het laatste woord heeft.  

De generaal overtreft Queneau ruim in het aantal pogingen tot machtsovername en dat is best verwonderlijk als je weet dat De Smet zeer opzag tegen de eerste opdracht die hij in 1970 kreeg van Pep:  

“Ik schrok me dood. Ik had de consequenties nooit overzien. Elf, dacht ik, en ik heb al zoveel moeite gehad om er één te maken. Ik had het idee dat als je bij een redactie komt en die accepteren je tekening, dan trekken ze wel een scenario uit een la of zo.”  

Het liep anders dan de Smet verwachtte, maar het succes was er niet minder om, zoals onder meer te zien is aan reclame-uitingen met de zich immer op archaïsche wijze uitdrukkende generaal in de hoofdrol. De generaal was overigens niet de enige stripserie waarmee De Smet succes had, want dat gold ook voor onder andere Lodewijk, Joris PK en Fiedel en Anno 3000. Daarnaast maakte hij covers voor stripbladen, waren zijn illustraties regelmatig terug te vinden in diverse bladen en maakte hij reclamefolders, -posters en -kalenders voor bedrijven zoals Shell, Tesa en Citin.

Deze en andere biografische informatie is terug te vinden in dit eerste deel van De generaal gaat integraal, waar verder de allereerste, nooit eerder verschenen, aflevering van De Generaal is opgenomen, samen met alle afleveringen die van 1971 tot en met 1973 in Pep verschenen. In die allereerste aflevering, met als titel Smackhammer contra Battleneck, is de generaal nog voorzien van een compleet leger van (vier) aarzelende soldaten, en moet hij het zonder de altijd vernietigende hulp van de prof doen. Gelukkig lukt het de generaal zonder de prof uitstekend om in de problemen te komen waardoor deze eerste oefening in het grijpen van de macht gelukkig grandioos mislukt. In de daaropvolgende elf afleveringen is het leger geslonken tot één onwillige soldaat met wie de generaal regelmatig ruzie maakt en is de prof prominent aanwezig, net als diverse andere vanaf dat moment vaste personages, zoals de cipier met zijn cadeautje voor de opgesloten generaal en de sergeant die de soldaat van het fort verbied te schieten.  

De serie kent op den duur vele bijpersonen waarvan een aantal in deze eerste afleveringen worden geïntroduceerd. Opa van de generaal, bijgenaamd Speedy Donderbal en motoragent Dreutel maken hun opwachting in En de generaal, de soepkokende hopman vergezeld van cynische padvindertjes is voor het eerst te zien in De tour de fort en met het prachtige nichtje van de prof maakt de generaal kennis in Truus, de laatste aflevering in dit deel.

Erwin Lammerts en Mariella Sormani zijn de samenstellers, terwijl Vick DeBergh, Rob van der Nol en Mariella Sormani de (nieuwe) inkleuring en lettering verzorgden. Sormani vertelt in het nawoord enthousiast over de wijze waarop De Generaal gaat integraal is ontstaan als gevolg van een uit de hand gelopen biografie en sluit daarmee het eerste deel van deze serie, die geen enkele liefhebber van De Generaal mag missen, op waardige wijze af.