Recensie De tas van de leraar

Ik moet bekennen dat ik enigszins teleurgesteld ben door dit boek. Misschien verwachtte ik er op voorhand teveel van, omdat ik met het ozo prachtige The Housekeeper and the Professor van Yoko Ogawa en misschien ook wel met het bijna net zo mooie De Tuin van de samoerai van Gail Tsukiyama in mijn hoofd zat. Er ontbreekt een zekere, door mij verwachtte, 'verfijndheid' in het schrijven van Kawakami. Tegelijkertijd is het natuurlijk onzin om te verwachten dat alle Japanse (vrouwelijke) auteurs dezelfde stijl hanteren.

Zazou haalde al de laatste zin aan op de achterflap (zie hieronder) en ik moet bekennen dat ik ook mijn vraagtekens daarbij zet. Maar wat me vooral intrigeert en wat ik me tijdens het lezen afvroeg (en nu nog steeds afvraag), is hoe 'Japans' is de verhouding tussen Sensei en Tsukiko en hoeveel invloed heeft de vroegere relatie (leraar en leerling) op hun huidige relatie? Tsukiko gedraagt zich regelmatig als een rebelse leerling ten opzichte van Sensei, die zich op zijn beurt vrijwel uitsluitend als een leraar op lijkt te stellen. Maar dat is allemaal in het begin van hun relatie. Op het moment dat ze 'echt' samenkomen, is het boek bijna afgelopen en eigenlijk kom je dus niet veel te weten over de periode dat ze samen zijn.

Al met al een intrigerend boek, waarbij het me moeite kostte om me te verplaatsen in de hoofdpersoon Tsukiko omdat haar gedrag en reacties zo ver van de mijne af staan. Ik had Sensei allang met die tas op zijn hoofd geslagen en de zoveelste kruik sake in zijn kraag leeggegoten . Tsukiko en Sensei passen echter toch heel erg bij elkaar. Uiteindelijk ontkom ik, hoewel enigszins tegenstribbelend, toch niet aan de conclusie, dat de manier waarop Tsukiko en Sensei met elkaar omgaan en naar elkaar toegroeien, al etend en drinkend, onverwacht boeiend is beschreven.