Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Tis de leesclub, stupid!

Het is moeilijk om een boek te beoordelen waarvan je na een paar pagina's al weet dat je niet tot de doelgroep behoort. Normaal gesproken lees ik dan niet verder, maar dit keer kon ik dat niet maken omdat ik een van de coördinatoren van de leesclub was. Het boek stond aangekondigd als literaire roman, maar het is, wat mij betreft, een Young Adultroman. Dat zeg ik op basis van de toon, schrijfstijl én opzet van het boek.

Kromhout heeft er voor gekozen om een groot deel van het boek 'door de 19-jarige Klaus Mann' te laten schrijven in de vorm van een roman geworden brief aan zijn vader. Er is een proloog, en er zijn intermezzo's die zich in het 'nu' afspelen die de briefroman zo nu en dan even afwisselen. Die opzet werkt geweldig goed.... tenzij je Klaus Mann kent van boeken als Het keerpunt of Mefisto of uit andere boeken over hem of zijn familie. Rindert Kromhout heeft er voor gekozen, en terecht natuurlijk, om niet de schrijfstijl van Klaus na te doen, omdat dat absoluut zou zijn mislukt.

Dat maakt voor mij dit boek zo moeilijk om te beoordelen... ik ken de familie Mann uit andere boeken, van andere boeken... ik heb bijvoorbeeld Mefisto van Klaus Mann gelezen en daarom geloof ik dit boek niet. Dit kan nooit grotendeels door Klaus geschreven zijn, ook niet door de fictieve Klaus. Aan de andere kant weet ik, door de reacties en de zeer levendige discussies die ontstonden in het café en op de diverse discussiepagina's van de leesclub, dat dit een uitstekend boek is om kennis te maken met de familie Mann, hun schrijven, hun tijd van leven, met Klaus zelf natuurlijk en de boeken die door de diverse leden van de familie geschreven zijn. Dan moet dit een goed boek zijn. Dan heeft Kromhout zijn doel bereikt, want de nieuwsgierigheid van de mensen die de Mannen nog niet of nauwelijks kenden is opgewekt en ze gaan gelezen worden!

En daarom, daarom toch vier sterren, hoewel dit niet mijn boek is en ik de eventuele vervolgen niet zal gaan lezen.

(Bovendien heb ik inmiddels Het keerpunt van Klaus opgesnord, net als De onderdaan van Heinrich, die beide al lange tijd ergens tussen al die andere nog te lezen boeken stonden te wachten.... komend jaar gaan ze gelezen worden. Zeker weten!)

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Ellen IJzerman (prowisorio)