Er is iets gebeurd.

"Zou jij een detective kunnen schrijven?", vroeg Alice LaPlante's partner zo'n twee jaar geleden, terwijl ze op dat moment naar een aflevering van Sherlock Holmes keken. Op dat moment was LaPlante, die toen vijf non-fictie boeken op haar naam had staan, al een aantal jaren bezig een roman te schrijven. Die heeft ze echter direct aan de kant gelegd omdat, zoals ze in een interview vertelde, de vraag van haar partner zorgde voor een brainstorm. Als ze nu eens een boek zou schrijven over een detective met Alzheimer? Iemand die regelmatig aanwijzingen en gebeurtenissen zou vergeten? Of over een moordenaar met Alzheimer? Waarbij het verhaal verteld wordt door de dader? Een verteller die niet onbetrouwbaar wíl zijn, maar niet anders dan onbetrouwbaar kán zijn?

Dat LaPlante aan Alzheimer dacht is niet verrassend: haar eigen moeder lijdt al zo'n tien jaar aan Alzheimer. LaPlante reist, net als haar broers en zussen, regelmatig naar Chicago om haar vader een week bij te staan in de zorg voor haar moeder. Hoewel Hersenspinsels beslist geen (auto)biografisch boek is, heeft LaPlante voor het neerzetten van haar hoofdpersoon, Jennifer White, natuurlijk uitgebreid geput uit haar eigen ervaringen en die van de rest van het gezin.

Er is iets gebeurd. Dat merk je meteen. Je komt bij en treft een ravage aan: een stukgesmeten lamp, iemand die zwaar aangeslagen kijkt, het gezicht zo verwrongen dat je het amper herkent. Soms iemand in uniform: een ambulancemedewerker of een verpleegkundige. Een hand die een pil aanreikt. Of een injectie gaat toedienen.

Zo begint het verhaal en aan het woord is Jennifer White. Zij wordt ondervraagd omdat ze verdacht wordt van de moord op haar beste vriendin Amanda. Een verwonding aan Amanda's hoofd is de oorzaak van haar dood, maar het feit dat er om onduidelijke redenen vier vingers van haar rechterhand zijn verwijderd, zorgt ervoor dat de politie ervan overtuigd is dat het om moord gaat. Én dat Jennifer hun hoofdverdachte is. Jennifer was namelijk een orthopedisch chirurg, gespecialiseerd in operaties aan handen, totdat ze door het ziekenhuis met pensioen werd gestuurd omdat ze aan Alzheimer lijdt. Jennifer's zoon, dochter en ingehuurde verzorgster doen hun uiterste best om Jennifer ver van de politie te houden, maar dat lukt niet altijd. Net zomin als het altijd maar lukt om Jennifer in de gaten te houden en tegen zichzelf te beschermen. Warrig en in flarden vertelt Jennifer over de gebeurtenissen in haar heden en verleden, over haar gezin, haar minnaar en haar vriendschap met Amanda. Langzamerhand wordt duidelijk hoe de vork in de steel zit.

Hersenspinsels is een geslaagd fictiedebuut van LaPlante. Ze laat bijvoorbeeld knap zien hoe de toestand van Jennifer naarmate de tijd verstrijkt, verslechtert en op den duur onhoudbaar wordt. Het is ronduit triest om mee te maken hoe Jennifer de veranderingen ervaart op het moment dat ze niet meer thuis verzorgd kan worden. Hersenspinsels is echter niet alleen vanwege de gezondheidstoestand van de vertelster een ongewone detective geworden. Dat is ook, en misschien nog wel meer, te danken aan de beschrijving van de bijzondere vriendschap tussen de zeer van elkaar verschillende Amanda en Jennifer. Die twee elementen zorgen ervoor dat je LaPlante de ietwat zwakke plot en afronding van het verhaal vergeeft.