Recensie Waarheid en leugen in de literatuur

Niets, maar dan ook helemaal niets valt er af te dingen aan de eerste regel in de beschrijving van dit boek: De passie van deze auteur is besmettelijk! , want die passie is onmiskenbaar en overduidelijk aanwezig. Het lukte Vizinczey me werkelijk bij ieder essay en iedere recensie te laten denken: dát boek moet ik (weer eens) lezen! Zelfs naar boeken die hij de grond in schrijft, onderbouwd de grond in schrijft, werd ik nieuwsgierig. Zo laat hij van De bekentenissen van Nat Turner geschreven door William Styron, winnaar van de Pulitzer Prize in 1967 weinig of niets over en ik moet zeggen dat dat terecht is op grond van zijn argumenten en toch wil ik dat boek (ooit) nog eens lezen.

Het is bijna nog knapper van Vizinczey dat hij datzelfde resultaat (dát boek of díe schrijver wil ik lezen!) ook behaalt met zijn verhalen over 19de-eeuwse schrijvers zoals von Kleist, Stendhal, Tolstoj, Dostojevski en Balzac. Ik had diverse keren de neiging om het boek weg te leggen en opnieuw te beginnen in Het rood en het zwart of Aantekeningen uit het ondergrondse te gaan opduikelen of De journalisten van Balzac aan te schaffen (alleen nog maar tweedehands verkrijgbaar). Vizinczey weet niet alleen veel van al deze schrijvers (en anderen), maar kan zelf ook heel aardig schrijven en dat zorgt er, samen met die passie voor dat je meegesleurd wordt door zijn enthousiasme.

Zo kan lezen over boeken net zo leuk zijn (en in sommige gevallen misschien zelfs leuker)dan de boeken zelf lezen.