Fantasy is zo gek nog niet!

Normaal lees ik met name thrillers maar ik ben om! Meegezogen in de wereld die Adrian Stone in dit eerste boek van de Magycker weet te scheppen, weet ik één ding zeker: ik wil meer!
Een wereld vol luchtschepen, draken, magyckers, louteraars, en waarheidsvinders. Marit en Auric wonen in Oftenooi, een stadje op het eiland Semaris. De magyckers wonen op het eiland Aimery. Magie is een schaars goed in de archipel en eigenlijk alleen te koop voor de allerrijksten.
Er ontstaat dan ook een hoop commotie als op een doodgewone dag in Oftenooi op het eiland Semaris iemand opeens een net uitgesproken spreuk van de Magycker weet te herhalen, met alle gevolgen van dien. Wie deed dit en nog veel belangrijker, hoe kan het dat iemand anders dan een Magycker de spreuk op de juiste wijze weet te herhalen. Iedereen weet immers dat een Magycker na het uitspreken van de spreuk direct wordt gelouterd door een louteraar zodat de spreuk vergeten wordt.

Wat dan begint is een zoektocht naar degene die de spreuk wist te herhalen. Dit levert immers gevaar op voor de macht van de Magyckers. Alhoewel Adrian Stone de personages niet enorm uitdiept, weet hij wel de juiste toon te treffen om sympathie te krijgen voor de hoofdpersonages. Met name Auric lijkt in het begin wellicht wat onaangepast, tegendraads; later raakte ik erg betrokken bij zijn wel en wee. Op bladzijde 193 wordt dit ook mooi omschreven: "natuurlijk, Auric was moeilijk in de omgang, maar ook ontwapenend in zijn eerlijkheid." Dit omschrijft Auric perfect.

Adrian Stone schrijft zijn verhaal in heldere bewoordingen, zonder zich te verliezen in te veel details. Het verhaal wordt door hem zo neergezet dat de beelden zich als vanzelf vormen in de eigen hoofd. De chaos die in hoofdstuk 13 wordt omschreven bijvoorbeeld, zag ik als in een film voor me.

Adrian Stone. Ik had nog nooit een boek van hem gelezen, maar intussen staan zijn andere boeken al op mijn "wil ik lezen-lijst". Ik kijk uit naar het volgende deel!!!!