Psychologische spelletjes

“Wat deed ik: fietste ik richting de toekomst in de hoop dat die me de antwoorden zou geven, of was ik op de vlucht voor het verleden?”

Irene Visser, getrouwd en twee kleine kindjes, heeft twee jaar geleden een driejarig meisje aangereden. Maja, het driejarige meisje, is aan de gevolgen van deze aanrijding overleden. Irene heeft de haar opgelegde straf ondergaan. Zij blijft echter worstelen met de gevolgen van het ongeval: haar schuldgevoel is alom aanwezig.

“Als ik van mezelf weg had kunnen rennen, dan had ik dat gedaan.”

Om te proberen een nieuwe start te maken is Irene samen met haar gezin verhuisd naar een dorp verderop. Het lijkt er op dat er iemand is die niet wil dat zij doorgaat met haar leven, terwijl het leven van Maja op wrede wijze aan een eind is gekomen.
Ook Irene zelf heeft moeite met het oppakken van haar leven zoals zij dit leidde voor het noodlottige ongeval.
Wie zint er op wraak?
Is haar gezin veilig?
Wie kan zij vertrouwen en wie niet?

Tijdens het lezen van dit boek werd ik een aantal keren flink op het verkeerde been gezet. De uiteindelijke ontknoping verrastte mij dan ook.
Het leest lekker weg door het op zich eenvoudige taalgebruik. Ilse Ruijters heeft de juiste toon gevonden om mee te leven met zowel de ouders van Maja als met Irene.