Niet iedereen die rent zit achter jou aan. Of toch?

“je doet elke dag precies hetzelfde. Je weet precies waar je heen gaat. Je bent niet alleen.”
Zoë Walker reist elke dag met het openbaar vervoer naar haar werk, zoals zoveel forenzen met haar. En net als de meeste andere mensen heeft ook Zoë hierin een bepaald patroon, waar zij, als het niet echt nodig is, niet van afwijkt. Zo stapt zij altijd in bij dezelfde halte, gaat als het even kan op dezelfde stoel zitten enzovoort. Niets vreemds, want doen we dit eigenlijk niet allemaal? Het vertrouwde voelt immers zo veilig. Maar is dat wel zo?
En daar zit ook meteen het beklemmende van dit boek. Als blijkt dat Zoë op weg naar huis een foto van zichzelf ziet staan bij de sex-advertenties, is zij vastbesloten uit te zoeken hoe haar foto daar terecht is gekomen. Zij belt het telefoonnummer wat er bij staat, maar dit lever t niets op. Als zij thuis haar verhaal doet, wordt zij niet echt serieus genomen en wordt het afgedaan met een “het is een vrouw die op je lijkt.”
Dan blijkt er een vrouw te zijn gewurgd. Zoë herkent de vrouw op de foto. Er heeft een foto van deze vrouw op eenzelfde manier in de krant gestaan, als nu de foto van Zoë. Zoë begint te vrezen voor haar leven, al heeft zij geen idee waar het gevaar vandaan zou moeten komen.

“Ben ik gestruikeld?
Of ben ik geduwd?


De politie neemt haar in eerste instantie ook niet zo serieus. Gelukkig komt zij in contact met Kelly Swift, werkzaam bij de politie en samen ontdekken zij bepaalde overeenkomsten.
Meerdere malen dacht ik door te hebben wie er achter deze advertenties zat, maar telkens weer bleek ik op het verkeerde been te zijn gezet. Het is een boek wat je door wilt lezen, je moet en zal ontdekken wie er achter het plaatsen van deze advertenties zit.
De uiteindelijke ontknoping kwam als een ware verrassing en als dat tot je doordringt, volgt er nog een plottwist die bij mij nog even flink nadreunde.

Clare Mackintosch heeft een zeer toegankelijke, meeslepende schrijfstijl. Zij weet je in het verhaal te zuigen. Het verhaal wordt beschreven vanuit diverse perspectieven, namelijk die van Zoë, die van Kelly Swift en vanuit de dader. De gedeelten bezien vanuit de dader zijn beangstigend, zijn zieke manier van denken en dan het besef dat het inderdaad zomaar kan gebeuren. Immers, zoals ook vermeld op het omslag, “als jij weet wat je gewoontes zijn, dan weet een ander dat misschien ook…” en de meeste mensen zullen er geen slechte gedachten en bedoelingen mee hebben maar er hoeft maar één persoon tussen te zitten met minder goede bedoelingen. Mackintosch weet goed over te brengen hoe kwetsbaar je jezelf maakt door altijd maar exact dezelfde patronen te volgen. Een reisje woon-werkverkeer is na het lezen van dit boek nooit meer hetzelfde…