Prachtig

Het verhaal van Robbie en Emily begint als Robbie, een al hoogbejaarde man, 's nachts wakker ligt naast zijn geliefde Emily. Wakker liggend overziet hij zijn leven met haar

"Sinds de dag dat hij haar had leren kennen, meer dan vijftig jaar geleden, was alles wat hij deed voor Emily en dit was het laatste dat hij voor haar kon doen. Nu, nu hij het nog kan."

Robbie heeft af en toe momenten dat hij verdwaalt in zijn geest; het lijkt erop dat de ziekte Alzheimer hem heeft getroffen. Op andere momenten is hij helder van geest en hij heeft dan ook voorzorgsmaatregelen getroffen voor hij zijn laatste brief aan Emily schreef, deze op haar nachtkastje legt en fluistert tegen de slapende Emily "jou zal ik nooit vergeten."
Hierna verdwijnt hij uit haar leven.
Een hartverscheurend moment, want waarom verlaat je je geliefde op die leeftijd, waarom?

Het verhaal is opgesplitst in delen. Startend in het jaar 2016 gaat het verhaal steeds een stukje meer terug in de tijd. Mooi gevonden!
Deze manier van schrijven wakkerde absoluut mijn nieuwsgierigheid aan.

Want, waarom was hun leven een leugen?
Al lezend wordt dit meer en meer duidelijk. Julie Cothen neemt je stap voor stap mee naar het moment dat Robbie en Emily elkaar hebben ontmoet. Ook dan snap je waarom hun leven een leugen was en wat er al die tijd geheim diende te blijven. Ik had op dat moment ook echt het gevoel van 'wauw, het zal je maar gebeuren en wat zou je zelf doen.'

Julie Cothen schreef een prachtig verhaal over het leven met al haar ups and dons en de soms moeilijke afwegingen die er gemaakt moeten worden. Een ontroerend, warm, pakkend verhaal vol emotie. Het verhaal van Robbie en Emily pakt je vast vanaf het begin en houdt je vast tot het eind. Mooi mooi mooi!