Pakkend debuut van Berkouwer

Jobien Berkouwer weet, mede door haar werk in diverse functies bij de politie en nu in haar huidige werk als profileren, de juiste toon te treffen in haar debuut Zomermeisjes. Zonder te vervallen in een droog relaas over de werkzaamheden die een recherche-onderzoek met zich mee kan brengen, maakt zij de lezer toch deelgenoot van deze werkzaamheden. Dit maakt het verhaal en hoe dit zich ontwikkelt geloofwaardig.
Ook het persoonlijk aspect van de personages wordt niet vergeten. Berkouwer gaat de bij velen bestaande vooroordelen tussen de bewoners uit de Randstad en uit Twente niet uit de weg. Dit blijkt bijvoorbeeld uit dat de hoofdpersoon Lot het idee heeft dat er in Twente nooit iets gebeurd en uit de reacties van haar Twentse collega's die het werk van Lot als profiler in eerste instantie niet op waarde weten te schatten. Een van haar collega's roept haar op een zeker moment toe "we zijn hier gewoon in Twentse. .."

Berkouwer vertelt het verhaal zowel in de tegenwoordige tijd als in het verleden. De hoofdstukken welke zich in het verleden afspelen, zorgen er voor dat je als lezer stukje bij beetje inzicht krijgt in de psyche van de seriemoordenaar. De overige hoofdstukken verhalen over het onderzoek en deels over het privé leven van Lot.

Berkouwer heeft er voor gekozen de hoofdstukken kort te houden. Dit zorgt voor vaart in het boek.
Het verhaal an sich is niet heel origineel. Dit mag de pret echter niet drukken. Berkouwer weet de lezer geboeid te houden, mede door het afwisselen uit welk gezichtspunt het hoofdstuk is geschreven.

Het eerste hoofdstuk voelt als een vliegende start. Het voelt bijna alsof jij, de lezer, degene bent die moet rennen voor zijn leven.
Vervolgens maken we kennis met Lot. Na haar opleiding tot profiler is zij overgeplaatst vanuit Amsterdam naar Twente. Lot is niet echt enthousiast en ook haar nieuwe collega's lopen niet over van enthousiasme. Tijdens een nachtdienst wordt Lot samen met haar collega Jaap naar een melding gestuurd; er zou in het bos een lijk zijn aangetroffen.
Bij de daaropvolgende debriefing geeft Lot aan dat ze naar haar mening te maken hebben met een seriemoordenaar. Zij geeft aan een daderprofiel op te willen stellen. De chef van dienst gelooft echter niet dat dat de werkdruk om de zaak op te lossen zal verlichten. Hij geeft aan dat hij liever "handjes" op straat ziet. Ook andere collega's nemen haar werk niet serieus. Lot laat zich niet uit het veld slaan. Zij gaat op eigen houtje verder met het opsteller van een daderprofiel, naast de taken die zij heeft gekregen van de chef van dienst.
Dan wordt er een tweede lichaam gevonden. Lot bijt zich vast in de zaak. Het lijkt er op dat ook haar collega's beginnen in te zien dat het opstellen van een daderprofiel zo zijn nut kan hebben...

Het personage Lot belooft meer. Hopelijk heeft ook Berkouwer de smaak te pakken en mogen we in de toekomst verder kennis maken met Lot en haar werk als profiler bij de Twentse politie.