Don. De Don. Dr Don: leven met grootheidswaanzin

“De Don” is de biografie van oud-reclameman Don Schothorst, geschreven door Schothorst in samenwerking met ghostwriter Renee Kelder. “In alle eerlijkheid en zonder enige terughoudendheid is dit boek tot stand gekomen”, valt in de proloog te lezen.
Met de openingszin “De dag waarop Maria zonder mij op vakantie ging met de kinderen, ging ik naar het dichtstbijzijnde bordeel: Boccaccio” begint Schothorst zijn levensverhaal niet bij het begin, maar ergens in het midden. Vóór deze zin is al van alles gebeurd , de lezer wordt meteen het verhaal ingetrokken en is alert: hier gaat hoogstwaarschijnlijk iets helemaal verkeerd. En dat blijkt te kloppen. Don stevent met zijn levenswijze rechtstreeks af op zijn eigen vernietiging én op de vernietiging van de levens van zijn naasten.
Na de eerste paar bladzijden gaat het verhaal terug in de tijd naar de vroegste jeugdherinneringen van Don. Deze herinneringen zijn niet vrolijk: Don wordt vernederd door de leerkracht op school en ontbeert de liefde, aandacht en erkenning van, vooral, zijn vader, waar hij zo naar hunkert. De lezer zit in het hoofd van Don, beleeft alle gebeurtenissen met hem mee. Op diverse manieren wordt geprobeerd sympathie voor de hoofdpersoon op te bouwen.

Na het behalen van zijn schooldiploma wil Don de reclame in, in de voetsporen van zijn vader. Op zijn 19e rijdt hij voor de eerste keer in dronken toestand zijn auto tegen een boom. Hij wordt door zijn vader het huis uit gezet: “Je moet over een jaar maar eens bellen hoe het gaat”. Dit is het startpunt voor een snelle carrière in de wereld van de reclame, “een wereld waar gezopen en gesnoven wordt”. Op z’n 23e is Don alcoholist, klimt snel op in de reclamewereld, krijgt grote klanten, bedenkt mooie reclameslogans, verkeert veel in seksclubs. Hij trouwt, krijgt kinderen en hoopt dat het vaderschap hem rustiger zal maken. Dit lukt slechts tijdelijk. Don wil altijd de beste zijn en streeft naar het hoogste.
Hij begint zijn eigen zaak, ontbijt met Bloody Mary’s, luncht met witte wijn en dineert met champagne. Hij begint met cocaïne en bedrijft steeds extremere vormen van seks.
Zakelijk is hij een succes en hij noemt zichzelf De Don.
Telkens houdt hij zichzelf voor dat het wel meevalt met zijn verslavingen en het verwaarlozen van zijn gezin: “Ik was een liefdevolle toegewijde vader”. Maar zoon Bas van 13 rijdt regelmatig zijn dronken vader in de auto naar huis.
Wat volgt is een beschrijving van de vele zakelijk successen en van de steeds verdergaande verslavingen op het gebied van drank, drugs en SM. Er zijn herhalingen van zetten: nieuwe successen, verdere verslavingen, meer geld, afkick-pogingen en zo verder. Die eindeloze herhalingen en uitweidingen voegen niets toe aan de kern van het verhaal. De boodschap was al lang duidelijk: Don behoort tot de groten der aarden en heeft een drug nodig om te presteren. Zinvoller was geweest als er meer aandacht geschonken was aan het eigenlijke proces van afkicken, aan de impact op de omgeving en aan SolutionS, Dons verslavingskliniek.

Na eindeloos veel vallen en opstaan ontstaat het idee voor het oprichten van een particuliere verslavingskliniek, die zich richt op de welgestelden die geen genoegen nemen met een wachtlijst. Die kliniek, SolutionS, komt er en vanaf nu is De Don Dr. Don.
Van Don via De Don naar Dr. Don: Don blijft zijn persoonlijkheid houden en zichzelf zien als superieur. Het gekozen omslag bevestigt deze indruk.
Er valt wat af te dingen op de eerlijkheid en openheid die in de proloog geclaimd worden. Enkele beroemde reclameslogans blijken niet door Schothorst bedacht te zijn. Uit diverse bronnen blijkt dat de slogan “Melk, de witte motor” niet door Schothorst bedacht is, maar door reclameman Harry Kramp. Wat zegt dit over de eerlijkheid en de waarheid in de rest van de biografie?

De schrijfstijl is niet heel spannend of origineel. Beschrijvende, zakelijke zinnen in een rechttoe, rechtaan taal zonder veel emotie kenmerken het verhaal.
De lezer blijft verbijsterd en met onbeantwoorde vragen achter. Wat is de reden voor het schrijven van deze biografie? Is het een waarschuwing? Is het goedpraterij? Zitten hier financiële motieven achter? Hoe betrouwbaar is (het geheugen van) een verteller die de meeste tijd onder invloed van diverse middelen verkeerde?