Op de achterflap staat vermeld dat Geestdrift een literaire thriller is van een grote intensiteit. Na dit debuut van Daniël Hecht gelezen te hebben, kan ik hier volmondig mee instemmen. Het boek heeft veel vaart, zakt nergens in ondanks de ruim 500 pagina’s, heeft een redelijk geloofwaardig en intrigerend verhaal, een prima plot, personages zijn zeer goed uitgewerkt, de neurologische en psychologische aspecten van diverse mensen worden goed en helder beschreven, het boek pakt je vanaf de eerste bladzijde tot aan de laatste, kortom, dit boek verdient 5 sterren.

Paul Skoglund, die onder andere lijdt aan het Tourette-syndroom en daardoor ook zonder werk zit, krijgt van zijn tante Vivien het aanbod om haar jachthuis Highwood, waar zij een half jaar geleden uit is vertrokken, te restaureren. Naar het schijnt hebben vandalen daar vreselijk in huisgehouden. Samen met zijn onverschrokken vriendin Lia vertrekt Paul naar Highwood, bij het plaatsje Lewisboro, nog niet wetende wat hij allemaal te weten zal komen over zijn familiegeschiedenis, over raadselachtige verdwijningen van tieners in die omgeving, over ongekende mysterieuze krachten, over zijn eigen ziektebeeld en dat van zijn zoontje Mark.

Wat is de rol van Viviens onsympathieke zoon Royce? Heeft Pauls vader Ben wel zelfmoord gepleegd of was het een ongeluk? Slaagt Mo Ford, politieman in Lewisboro, erin de tienerverdwijnigen op te lossen? Welke rol speelt agent Rizal in het geheel? Welke krachten kan de menselijke geest losmaken? Welke geheimen heeft tante Vivien? Geestdrift, een betere vertaling van de engelse titel Skull session is er niet.