Een boek vol herkenning

Het is 1987 en we volgen Billy Marvin, een veertienjarige jongen die het geweldig vindt om games te programmeren op zijn Commodore 64. Een echte computernerd. Samen met zijn vrienden Alf en Clark is hij vastberaden om aan een exemplaar te komen van de Playboy waarin deze maand het bloedmooie ‘Rad van Fortuin’ meisje bloot te zien is. Met zijn drieën dokteren ze diverse plannetjes uit om het tijdschrift te bemachtigen. Kopen kan niet, ze zijn immers pas veertien. Billy ontdekt dat de winkeliersdochter Mary, net als hij, houdt van programmeren en dat ze bovendien erg slim is. En als er een grote game ontwerp wedstrijd in het verschiet ligt lijkt dit de manier te zijn waar de jongens op gewacht hebben. Billy heeft toegang tot de winkel en niks kan meer fout gaan…totdat ‘bad boy’ Tyler in beeld komt en dan gebeuren er dingen die de jongens niet hadden kunnen voorzien.

Het boek leest erg vlot, dankzij de korte hoofdstukken en de fijne schrijfstijl van de auteur. Het is geschreven vanuit Billy’s perspectief, in de ik-vorm. Regelmatig zorgt de humor voor een lach maar deze wordt afgewisseld met momenten van ontroering, onzekerheden, romantiek en vooral ook herkenning. Het verhaal kent een paar verrassende wendingen en er is een duidelijke opbouw naar een plot.

Wie opgegroeid is in de jaren 80 zal vele uurtjes leesplezier beleven aan dit boek. Diverse verwijzingen naar muziek, series, tekenfilms en gewoonten uit de jaren 80 passeren de revue. Bijzonder detail zijn de programmeer codes waarmee elk hoofdstuk begint.