De sfeer van Winsford

"De levenden en de doden in Winsford" is niet mijn eerste kennismaking met Håkan Nesser, ik heb al zeker zes boeken van hem gelezen. Toch was deze vernieuwde kennismaking weer net zo prettig. Het is zeker geen thriller met moordenaars die achter onschuldige slachtoffers aangaat.

Maria Holinek komt met haar hond Castor aan in een klein plaatsje in Exmoor in Engeland. En haar eerste eerste gedachte is: "Eergisteren heb ik besloten mijn hond te overleven. Dat ben ik aan hem verplicht".

Deze zin hakt er meteen in. Hoezo, is ze ernstig ziek en uitbehandeld of is ze zo depressief dat ze suïcidaal is? Meteen weet je dat je al lezende deze woorden gaat begrijpen.

Maria is een bekend Zweedse tv-presentatrice, haar huwelijk met Martin, die literatuurprifessor is, loopt niet lekker en dan komt hij ook nog terecht in een schandaal. Samen plannen ze om naar Marokko te gaan voor lange tijd.
Maar na een reis door Duitsland en Polen komt Maria alleen met haar hond aan in Winsford.
Ze heeft er voir zes maanden een oud huis gehuurd.
Ze wandelt met Castor vaak in het door mist overtrokken gebied, ze is geheimzinnig en erg op zich zelf, af en toe eet ze 's avonds in de plaatselijke pub een dagschotel. Verder brengt ze de dagen al dwalend in het gebied of lezend in haar huisje.

Steeds wordt de lezer iets meer op de hoogte gebracht waarom ze in Winsford is en waarom Martin niet bij haar is.

Een schitterend boek waarin de sfeer door Håkan Nesser goed weergegeven is. En dat is na een schrijfperiode in Exmoor prima gelukt.