Ontroerend, aangrijpend!

Met een diepe zucht heb ik het boek dicht geklapt. Het is uit. Jammer........

Wat een indrukwekkend verhaal over Mentje, een meisje van 9 jaar.
Het is oorlog en Mentje maakt heel wat mee, als haar vader plots opgepakt wordt.
Hoe Mentje zich voelt, hoe ze bedenkt wat ze moet doen, ondanks haar penibele situatie.
De schrijfster kan heel goed de wanhoop en de radeloosheid over brengen.
Niet alleen van Mentje, maar ook van andere mensen, die ze de komende oorlogsjaren leert kennen.
Haar tijd in het kamp, haar tijd in Arnhem. Ondanks dat ze bij het gezin van
haar tante woont, die haar liever kwijt dan rijk is. Mentje is sterk en groeit in sterk zijn en moedig, omdat haar tante niets doet en alleen maar huilt en klaagt. Ze helpt waar kan en is een reddende engel voor Tinus en Andrew, de Engelse soldaten.
Hoe ze voor elkaar krijgt, dat ze met zijn allen weer terug keren naar de boerderij, omdat Arnhem kapot geschoten is.
Bij dit alles speelt het geloof van Mentje ook een rol. Al twijfelt ze ernstig aan Gods goedheid in die tijd van verschrikkingen.
Ze voelt zich vaak alleen en je voelt als het ware haar twijfels en haar gevecht om er nog iets van te maken.
Daarna moet Mentje naar Zuid- Afrika toe reizen.....afscheid van haar familie, van Henk en afscheid van de twee kinderen, die ze onderweg leert kennen.
Hartverscheurend eenzaam komt ze op de boerderij van Tinus aan.
Heel het boek wil je zo graag, dat Mentje zich nu eens gelukkig zal gaan voelen, dat ze nu eindelijk eens op haar plekje is aangeland.
Zal dat in het Bosveld lukken????