De regen van Ionah: meer Paulo Coelho dan Cormac McCarthy

Aan het einde van de wereld is er alleen nog een hut in de woestijn. In die hut wonen Ionah en zijn moeder. Ze leven van de hagedissen die ze vangen en van het water uit de put die de moeder in het woestijnzand heeft geslagen. Moeder en zoon hebben alleen elkaar, en haar verhalen over hoe het vroeger was. Wanneer zij sterft, verliest Ionah zijn laatste connectie met de buitenwereld van voor de niet nader verklaarde ramp. Hij beseft dat hij niet wil leven zonder menselijk gezelschap, en om dat te vinden moet hij alles achterlaten om op een levensgevaarlijke voettocht door de woestijn te gaan.

Ik wilde dit boek van een mij onbekende auteur vooral lezen omdat ik dol ben post-apocalyptische verhalen en de verwijzing naar De weg van Cormac McCarthy op de kaft me aansprak – mijn favoriete boek. Positief aan De regen van Ionah is dat het snel wegleest omdat je graag wil weten hoe het met de personages afloopt. Afgezien van Ionah zelf hebben de meeste overlevenden in dit boek een Chinese achtergrond, en de manier waarop het Chinees door de plot heen verweven wordt is mooi.

Maar op de schrijfstijl van het boek valt wel wat aan te merken. De regen van Ionah mag qua verhaal op De weg lijken (ouder en kind gaan op voettocht door een vernielde wereld), maar haalt het niveau van McCarthy niet. Het verhaal moet een hommage aan taal en het vertellen van verhalen zijn, maar het taalgebruik in het boek is vlak. Ook vond ik het uitleggerig: wanneer Ionah een man in de woestijn vindt en zijn leven redt en later leert dat hij ‘Shui’ heet (Chinees voor water), vindt de schrijver het nodig om daar het zinnetje ‘ik had water in de woestijn gevonden’ aan toe te voegen. De lezer kan dat zelf ook wel bedenken, en een betere schrijver had hem die ruimte ook gegund. Nog zoiets is dat de naam Ionah ‘duif’ betekent: de symboliek van deze verwijzing naar de vredesduif en de duif die door Noah wordt gestuurd om land te vinden nadat God de zondvloed op de wereld loslaat, ligt er nogal dik bovenop.

Kortom, ik vond het boek leuk om te lezen maar het is uiteindelijk meer Paulo Coelho dan Cormac McCarthy. 3 sterren.