Soms té gedetailleerd

Het zevende deel in de serie De Grote Eeuw. 1968 is een roerig jaar in Europa. De jeugd is idealistisch, ook Eric Letang, de kleinzoon van Lauritz Lauritzen. In het zesde deel "Echte Amerikaanse Jeans" speelde Eric ook de hoofdrol. Nu is hij net afgestudeerd in de rechten en gaat werken bij een advocatenkantoor. Hij wordt naar Duitsland gestuurd om het proces rondom de fabrikant van Softenon te volgen. In Duitsland wordt hij verliefd op Gertrude. Ze krijgen geen relatie omdat Gertrude niet naar Zweden wil verhuizen en Eric niet naar Duitsland. Hun diploma's zijn daar niet geldig. Later blijkt dat Gertrude zwanger is van Eric.
In Zweden participeert Erik deels in een commune en is lid van de NBF, waarvan hij trots het embleem draagt. De processen en de discussies tussen Trotskisten, Marxist-Leninisten, Maoïsten en andere idealisten worden uitgebreid, naar mijn zin tè uitgebreid besproken. Discussies over het verschil tussen de Duitse en Zweedse rechtspraak hebben mijn interesse ook niet zo.
Eric noemt zich socialist, maar reist graag eerste klas, draagt dure schoenen, brengt zijn was naar de wasserette en eet en drinkt zoals hij het van zijn opa heeft geleerd: dure wijnen en kwaliteitsvoedsel.
De schrijver heeft heel goed de sfeer van die jaren weten neer te zetten. Als destijds 10-jarige heb ik er zelf heel wat van mee gekregen: de Vietnam demonstraties, de hippies, de communes en de softenon baby's. Soms te gedetailleerd, maar verder prachtig verteld. Het volgende deel ligt denk ik alweer in de pen. Het boek eindigt namelijk met de zin: "Hij sloot af door de hartelijke groeten te doen aan haar teruggevonden journalistenvriendin Ulrike Meinhof". Ik verheug me er al op.