Beklemmend

De langste nacht van Andria Williams

Met De langste nacht schreef Williams een geweldig meeslepende en beklemmende debuutroman. Ze verschaft ons een boeiende en gedetailleerde inkijk in het leven van Nat en haar man Paul. Met dank aan het wisselend vertelperspectief kunnen we een blik werpen op de hoogte- en dieptepunten van een huwelijk in de jaren 50-60. Een huwelijk vormgegeven door de militaire regels en etiquette die horen bij het leven op verplaatsing, in een kleine gemeenschap. Een mal die Paul wel lijkt te passen maar die voor de sprankelende Nat veel te beklemmend is.

We krijgen inzicht in een specifieke, zeer complexe wereld en dat maakt dit boek zo boeiend. Het boek is fictie maar is wel enigszins gebaseerd op iets dat zich heeft voorgedaan in een kleine kernreactor in Idaho in 1961. (Als je leest hoe het er toen (en misschien nu nog) aan toe ging slaap je iets minder gerust.)

Langzaam aan krijgen we meer en meer inzicht in de beweegredenen van de hoofdpersonages, die niet enkel en alleen bestaan uit Nat en Paul maar ook uit collega’s, hun vrouwe en mensen uit het dorp. Waarom ze huwden, waarom ze ongelukkig gehuwd blijven, waarom ze dingen verzwijgen of ze net stiekem als een knuppel in het hoenderhok gooien.

De langste nacht is een donker boek, dat stilletjes aan naar een finale kruipt die nog donkerder is. Je voelt de spanning van elke pagina zweven, je moet gewoon verder lezen tot het verhaal verteld is.
Ik zie de film al voor me…